Skírnir - 01.01.1917, Blaðsíða 45

Nýtízkuborgir.
byrsta Fyrsta ferðin til útlanda hlýtur að verða
utanförín. minnisstæð öllum íslendingum, ekki sizt ef hún
er farin að haustinu eða vorinu og komið úr
vetrarveðri og snjóum í grænan gróður og sumarhlýind-
in ytra. Auk hins átakanlega munar á veðráttunni, þá
má heita að alt sé nýtt og nýstárlegt, sem augum og eyr-
um mætir. I góðu veðri er t. d. Skotlandsströndin fögur,
með bleikum ökrum og slegnum túnum, með stærri og
smærri borgum á við og dreif, með öllum verksmiðjureyk-
báfunum, sem mæna upp í loftið eins og risavaxin siglu-
tré á fjölda skipa. I fjarska sjást járnbrautarlestir bruna
yfir landið. Sjálf lestin sést óglögt svo langt i burtu, en
gráhvít vatnsgufan upp úr strompinum sézt líða yflr land-
ið eins og skýhnoðri eða ullarflóki. Fögur er hún og vin-
gjarnleg ströndin með fjallasýn uppi í landi, en breiðum
blómlegum bygðurn hið neðra, og mikill er munur að sjá
hana, er komið er af hafi, eða t. d. svarta, gróðursnauða
og brimbarða Reykjanesströndina, og er þó Skotlands-
ströndin ólíkt minna blómleg, en Sjálandsströndin meðfram
Eyrarsundi. Sira Matthías Jochumsson segist hafa grátið
af ufidrun og aðdáun er hann sigldi í fyrsta sinn inn
Eyrarsund og sá »borgir og skrúðfagra skóga« á landi
uppi. Fæstir eru s v o uppnæmir, en öllum íslendingum
hlýtur að finnast mikið til um slika sjón, svo fágra og svo
ólíka öllu sem þeir hafa vanist.
Það er þó fæst sem sést af sjónum, en þegar að landi
er komið, kemst maður fyrst í nýjan heim. Utlenda mál-
ið hljómar torskilið og óviðkunnanlegt i eyrum manns, —