Skírnir - 01.01.1917, Blaðsíða 70

Skirnir]
Frú Teresa Fenn.
63;
til á lauffall á haustnótt, þegar vindur fer um hlyn-
viðarrunn.
Mér kemur ekki í hug, að reyna til að segja söguna
með líkum orðum, eða á líkan hátt, og Teresa, þvi mér
væri það allsendis ómögulegt. — En um leið og sagan er
svift hinu glæsilega orðavali, og hinum skáldlegu tilþrif-
um, og ljúfa huldusögublæ, sem hún hafði, þegar hún var
sögð, þetta kvöld, af hinni mjúkrödduðu og andríku Teresu,
í hálf-dimmunni við arininn, þá missir hún (sagan) að mestu
áhrif sín og gildi, og það má þá segja hana í fám orðum
á þessa leið:
Sagan af hinum hvíta manni og Vöndu kóngsdóttur.
Einu sinni í fyrndinni var Indíána-kóngsdóttir, sem
Vanda hét. Hún var svo fríð, að jafnvel sjálft tunglið
í allri sinni dýrð, þegar það er rauðast, gat ekki komist
í samjöfnuð við hana. Þegar hún fæddist, sást halastjarna
mikil í norðaustri, og sögðu stjörnuspámenn að það tákn-
aði það, að úr þeirri átt kæmi sá, er yrði eiginmaður
hennar — glæsilegur og voldugur liöfðingi. En með því
að Vanda var fædd á Míkmakalandi, sem nú er nefnt
Nýja-Skotland, þá þótti mönnum það næsta ótrúlegt, að
mannsefnið hennar kæmi úr þeirri átt, því menn vissu
ekki af neinu landi til norðausturs frá Míkmakalandi,
nema Norðurljósa-eyjum; en tólf þúsund tungl höfðu
kviknað og dáið frá því, að nokkur liafði komið þaðan.
Faðir Vöndu var Kúma konungur liinn ríki, sem alment
var kallaður E 1 d u r - í - a u g a. Hann sór þess dýran eið
við Sól og Mána, að enginn skyldi fá dóttur sinnar,
nema kóngssonurinn á Horðurljósa-eyjum. — Og svo
liðu tímar fram. Sumar kom eftir vetur, og vetur eftir
sumar. Rjúpan og hérinn höfðu fataskifti haust og vor*
bifurinn bygði sér bæ; og liíðbjörninn gekk til hvílu í lok
laufvinda-mánaðar, svaf allan veturinn og saug hramminn,
Og Vanda kóngsdóttir óx og dafnaði, varð allra kvenna
fríðust sýnum, og svo vitur, að hún las hvers manns hugs-
anir í augnaráði hans, og talaði við elginn og öndina á