Almanak Ólafs S. Thorgeirssonar - 01.01.1929, Blaðsíða 98

88
buxnavösum sínum. Voru þær svo har'ðar þegar hann
lcastaði þeim, að elcki þótti gott að fá þær í hausinn en
rennvotur var Otúel orðinn eftir snjókast, frá buxna-
streng og niður á kné.
ÞaS var all-mörgum árum eftir aS eg var nálægt
Otúel, að hann var<5 fyrir dálitlu slysi í kaupstaðarferð,
hann hafði verið á litla hátnum sínum með þriðja mann.
annar þeirra hét Ari, og var kallaður “Fífí.” hinn hét
Kinar og kallaður “lcossi,” báðir voru þeir viS aldur. Ari
þessi var velroginn af sjálfum sér, og þóttist eklci þurf-
andi fvrir neinskonar siSalöemál frá Otnel. kom beim
bví vanalega illa saman. ef beir urSu eitthvaS samferSa.
oa- svo var í þetta sinn. Þeir voru á heimleiS. ocr líplpo-a
báSir Ari of Otúel talsvert ken'hr. opr tenti í rifrildi milb’
beirra út úr einhveriu. Ari bóttist ekki burfa nS slnka
til fvrir Otúel. en Otúel fanst hnnn vera langt vfir Ara
hafinn og Ari ætti aS hlvSa s°r en er hnS fékst ekki meS
orSum. ætlaSi bann aS svna honum í tvo beimana unn á
annnn máta. Stendur uoo og ætlar aS gefa Ara á hann.
en Ari rýkur til og þrífur til Otúels, og nú getur hvorug-
ur losaS sig viS hinn, en svo slnngra báSir út í aSra hliS
bátsins, og þá vendir honum, Otúel kornst begar á kjöl.
en Ari varS laus viS bátinn, en flaut en Einar festist á
keipnefi, en gat haldiS höfSinu upp úr. þetta var hér um
bil í miSju diúpinu, milli Arnarness og Snæfjalla. Þar
voru menn á bát allskamt frá aS draga fiskilóS, og höfSu
heyrt allgreinilega til þeirra Otúels og Ara, áSur bátnum
venti, þeir brugSu þegar viS til aS bjarga. Otúel stóS
þá á kjöl báts síns, hinn hressasti er þeir komu aS hon-
um, veSur var mjög gott og bárulaust. “BjargiSi honum
Einari, piltar, en látiS þiS helvítiS hann Ara vera,” sagSi
Otúel viS þá. En þeir tóku samt Ara fyrst, og Einar þar
næst, og lolcs Otúel. “Og þar fór guli Laufinn,” sagSi
Otúel, aS öSru leyti virtist honum ekki finnast miki'S til
um þetta óhapp, en guli Laufinn lcorn upp á fiskiöngli