Fróði - 01.01.1914, Page 16

80
FRóDI
I
Hann gekk hægt upp tröppurnar og nam statSar frammi
fyrir henni.
“Þetta hryggir mig,” mælti hún. “ Ef aS þér virkilega
getiS lesiS í huga manna, þá hljótiS þér aS vita þaS, aS mér
fellur illa aS hafa tekiS svo óvinsamlega vinsamlegum ráSum
ySar. En þetta kom mér svo óvart.”
Hann svaraSi: “Þér vitiS þaS sjálfar, aS þér elskiS ekki
Hetherington. Og hann elskar ySur ekki heldur. Hann elskar
háu, bjarthærSu stúlkuna í bláa kjólnum meS silfur gárunum,
sem sat viS borSiS hjá manni, sem þeir nefndu Harry. Og hún
elskar líka Hetherington. En sökum fjármála vandræSa sinna
var hann nauSbygSur aS reyna aS fá ySur fyrir konu.—En hún
er einlægt aS hugsa um aS ná í manninn sem þér eruS lofaSar.
Alt þetta las ég úr huga þeirra meSan viS sátum undir borSum,
og þá einsetti ég mér aS ég skyldi vara ySur viS þessu því aS--
Ég vildi gjarnan forSa ySur frá ólánsgiftingu, eins og þessi
hlýtur aS verSa. Þær geta ekki orSiS verri. Og þaS er æfin-
lega voSalegt aS hugsa til þess aS giftast án ástar, þaS er meira
aS segja hryllilegt og verSa svo ólánssamur alla sína æfi.”
Hún horfSi á hann og var hugsi. “Er þaS þá virkilega til
þetta, sem menn kalla ást?"
“Já; vissulega hljótiS þér aSvita þaS og finna þaS sjálfur.”
Hún kinkaSi kolli, en andvarpaSi um leiS. “En ég hef
aldrei fundiS til þessarar ástar.”
“Þér eruS ungar enn þá. Ástin getur veriS nær ySur en
þér ætliS.”
Flún roSnaSi. “Ég skal reyna aS veita því eftirtekt.—Ef
þetta er eins og þér segiS, þá skal ég—og ég slít trúlofunina
viS fyrsta tækifæri.”
“GóSa nótt,” mælti hann, og rétti henni hendina.
Hún rétti fram hönd sína, “og ég þakka ySur einstaklega
vel fyrir, ég get ekki sagt hvaS ég er ySur þakklát."
Hann lét lausa hönd hennar—en þrýsti henni dálítiS fyrst.
“Má ég þá ekki lika leggja ySur vinsamlegt ráS í endur-
gjaldsskyni fyrir aSvörun ySar?” spurSi hún þá.