Fróði - 01.01.1914, Blaðsíða 20

84
FRóDI
nóg aS borga allar skuldir, reisa viS hallir feSra sinna, og giftast
unnustu sinni. Engu minna hafSi Byron grætt.
Þegar þessu var lokiS fór Byron aS heimsækja stúlkuna fög-
ru. Sendi hann nafnspjald sitt upp til hennar, en a<S lítilli stundu
liðinni fær hann svohljóSandi bréf frá henni:
Kæri herra Byron !
“Ég vildi gjarnan koma ofan og sjá yður. Ég
er yður skuldug um ósegjanlegt þakklæti fyrir þaS,
hvernig þér hafiS hjálpaS kaptein Hetherington út úr
vandræSum sínum. En ég dyrfist ekki aS stofna mér í
þann háska, aS, komast undir áhrif augna ySar. Ég
get ekki lýst fyrir ySur tilfinningum mínum hvaS þetta
snertir. Mér finst ég vera andlega nakin fyrir augum
ySar. Og ef þaS væri ekki fyrir þetta, þá vil ég
glöS játa þaS aS þér falliS mér vel í geS. Og ég mundi
hafa gleSi af því aS vera vinur ySar.
ÞaS liggur nærri aS ég fyrirverSi mig fyrir þessa
játningu, en ég er ySur svo skuldbundin, aS ég hlaut
aS gjöra hana.
Ég er sorgfull yfir þessu,
YSar einlæg,
ELAINE HARMON.
Er hann hafSi lesiS miSa þennan skrifaSi hann henni fá-
ein orS á miSa og sendi upp aftur. Þau voru á þessa leiS :
Kæra ugnrfú Harmon I
“Þér verSiS aS koma niSur, rétt í þetta skiftiS,
aSeins einu sinni, þó aS þaS séu ekki nema fáein aug-
nablik. Ég þarf aS segja ySur dálítiS, er snertir
þessa gáfu mína. Ég er viss um aS þaS breytir skoS-
unum ySar og stöSu ySar gagnvart mér.
BYRON.
Hún kom, hálffeimin, töluvert rjóS, augsýnilega hikandi en
ákaflega töfrandi fögur. Hann gekk á móti henni gleraugnalaus.
“KomiS þér inn óttalausar, ég get ekki fremur lesiS hug-