Fróði - 01.01.1914, Blaðsíða 39

FRÓDI
103
Oil( fram yfir lýsi<$. Og jafnvel nýr og áskemdur rjómi er
betri en lýsiS. Olive Oil blandaS lítiS eitt viS haframélsgraut
gjörir grautinn mýkri og viSfeldnari, og er holl bæSi ungum og
gömlum.
•Hinn heimsfrægi efnafræSingur, Liebig, segir, aS hafra-
méliS, sem Skotar lifa mestmegnis á, sé nærri eins nærandi og hiS
bezta enska nautakjöt. Prófessor Forbes í Edinburgh, mældi í
ein 80 ár hæS og vöxt allan, stúdentanna á háskólanum þar,
en þar voru menn af ýmsum þjóSum. Rýrastir allra voru
Belgar, en þeir eru kjötætur miklar. Þarnæst voru Frakkar,
þá Englendingar,, en langþreknastir og hæstir voru Skotarnir.
En, eins og margir hafa heyrt, eru þeir mestmegnis aldir upp á
haframjöli. Haframjölsgraut einusinni eSa tvisvar á dag, og hafra
mjölsbrauS í hverja máltíS.
Þegar Senator Palmer frá Michigan kom til New York, og
bjó í Fifth Avenue Hótelinu, segir New York ’l imes, þá hafSi
hann æfinlega vænt “graham brauS” í tösku sinni, og þegar
hann settist aS borSum, þá tók hann sneiS eSa tvær af brauSi
þessu upp úr vasa sínum, til þess aS vera viss um aS hafa þó
eitthvaS, sem hann gæti etiS. Og á heimili sínu í Detroit hafSi
hann mylnu til aS mala korniS, og snerti aldrei brauS, sem malaS
var í mylnu annari en sinni eigin.
ÁriS 1871 segist Peebles hafa orSiS samferSa til London
Frederick W. Evans, merkum manni af Shaker-trúarflokki. Hann
neytti aldrei fisks eSa fugla, eSa snerti nokkra dýrafæSu í 50 ár.
MeSan þeir voru í London þáSu þeir heimboS af þingmanni
nokkrum. Voru þar í boSinu Hepworth Dixon og bókmenta-
menn aSrir og nokkrir þingmenn. Þegar þeir skyldu til borSs
ganga, gekk Evans til tösku sinnar, tók þar upp “graham brauS"
Veitingar voru hinar dýrustu og réttir hinir gómsætustu. En Ev-
ans vildi ekki neitt þiggja, nema mjólkurbolla meS brauSinu, sem
hann hafSi haft meS sér alla leiS frá Ameríku.
Einn af gestunum spurSi, hversvegna hann hefSi komiS
meS brauS þetta. “Ég kom meS þaS til þess, aS hafa eitthvaS,
sem hæfilegt væri aS eta, því aS þetta sýrSa brauS á borSinu, úr
hinu fínasta mjöli, er ekki hæft til manneldis.” Og svo las hann
yfir þeim ræSu langa um óhóf og munaSarnautn, heiIsufreeSi og