Fróði - 01.01.1914, Síða 36

100
FRóDI
sem skyni gædd skepna, hann finnur ekki til neinnar sumar-
veiki. Honum líÖur meira aÖ segja vel í hitunum.
Hver sá sem neitir ávaxta, korntegunda og garÖmetis,
hann getur glatt sig á sumardaginn og hlaupiÖ og leikið sér, sem
ungt folald, eða stekkjarlamb á vordaginn.
Það er heimska ein, að vera að sperrast við, að eta sem
minst þegar heitt er. Að eta eykur og eflir heilsuna, lífsaflið og
framkvæmdina. Gufuketillinn þarf kolanna við bæði á sumr-
um og vetrum.
Menn skyldu hafa bæði lystuga og næga fæðu á sumrum.
Og þegar menn draga fæðuna við sig, þá reyna menn ofmikið á
taugakerfið. Hitt er annað, sem manninum er nauðsynlegt, en
það er, að vera vandur að fæðu þeirri sem hann nærist á.
Hin bezta fæða í hitum á sumardaginn og að mínu áliti
bæði sumar og vetur, eru korntegundir allar, garðmeti og
ávextir. Kjöt af hvaða tegund sem er, ættu menn að íorðast og
alveg hætta að eta það.
Svo geta menn svo sjaldan fengið kjötið nýtt og hreint eða
óskemt. Og nautn þess þyngir og fyllir líkamann og öll nær-
ingarfærin með of miklum sýrum og rusli ýmsu, og kveikir kvilla
í mönnum. Alveg hið sama má segja um mjólk og egg.
Því meira sem menn eta af ávöxtum, því betra er það.
Og vinni menn þunga vinnu, þá geta menn gjarnan etið fimm
eða sex máltíðir, ef að menn þykjast þurfa þeirra. Einn kostur
við ávaksta-nautnina er sá, að menn fá svo mikið af góðu, hollu
vatni úr ávökstunum.
Menn þurfa æfinlega miklu minna vatn, ef menn neyta mik-
ils af ávöxtum og garðmeti. Það er gott og holt að drekka eins
mikið vatn, og menn þurfa, en ekki meira, því að ofmikið
vatn er eins skaðlegt eins og oflítið.
Te, kaffi, tóbak og brennivín skyldu men forðast, einkum
þó áfengu drykkina, og þá fremur öllu öðru ísdrykkina um hita-
tímann.