Jólablað félagsins Stjarnan í austri. - 24.12.1920, Blaðsíða 16

litlu að miðla. — Þannig hefur ef til vill farið fyrir einhverju yhk-
ar, þið hafið ef til vill ekki fundið það, sem þið leituðuð að. Og ef
svo er, þá vil eg segja við þann hinn sama: Leita þú betur, rósir
finnur þú ef til vill ekki, en sverðið, hinn mikla hjör Meistarans,
getur hver og einn fundið, sem vill taka við honum og bera hann.
Og eg vil benda ykkur á það, að við höfum tekið við sverði
Meistarans, er við gengum í félagið »Stjarnan í austri«. En þá er
eftir að vita, hvernig við beitum því. Það eitt er áreiðanlegt, að við
eigum ekki að bera það til þess að vega að öðrum, þess æskir
hann ekki fremur nú en í Getsemanega'rðinum forðum, er hann
bauð Pétri að slíðra sverðið sitt. Hins vegar eigurri við, eins og
konan í ljóðfórninni, að nota það til þess að höggva af okkur fjötr-
ana, sem hið lægra eðli okkar hefir lagt okkur í, og það er ein-
mitt skylda okkar, skyldan, sem vonin um endurkomu hans legg-
ur okkur á herðar. Við sem höfum meiri eða minni vissu fyrir því,
að Kristur sé ekki hættur að skifta sér af mönnunum, og bíði að
eins eftir tækifæri til þess að koma aftur til jarðarinnar okkur til
hjálpar, — við hljótum að standa margfalt betur að vígi í þeirri
baráttu en þeir, sem eiga ekki þessa von. Við höfum eygt ljós ei-
lífðarinnar að einhverju leyti og þess vegna ætti hið jarðneska al-
drei að geta náð sömu tökum á okkur og áðúr. Dauðinn er orð-
inn förunautur okkar, en við viljum kosta kapps um að krýna hann
með lífi okkar. Það er yndislega sagt þetta: að krýna dauðann
með lífinu, þ. e. að láta lífið sýna það, að sá, er komið hefir
auga á eilífðina, óttast ekki dauðann. í hans augum er dauðinn
ekki ægilegur, síður en svo, hann er honum vinur og velgerari.
En svo er það líka annað, sem við félagsmenn »Stjörnunnar í
austri«, ættum sérstaklega að gera okkur far um að krýna lífi okk-
ar, það er félagið og boðskapur þess. Það er skylda okkar að lifa
þannig, að félagið fái smátt og smátt það orð á sig, að það sé
jafnan á vegum kærleikans; að vera í félaginu á að vera sönnun
14