Jólablað félagsins Stjarnan í austri. - 24.12.1920, Síða 25

samvinna geti tekist með hinum helztu trúarbrögðum, nema því að
eins, að margir leggist á eitt til þess að vinna sem fyrst bug á
trúarhatrinu og undirbúa þannig konui trúarleiðtogans. Margir af
þeim mönnum, er vona að ekki líði á löngu, unz trúarleiðtoginn
kemur opinberlega fram, gera sér í hugarlund, að hann niuni
meðal annars vinna að bræðralagi meðal allra trúarbragða. Og þess
vegna ættum vér af fremsta megni að kosta kapps um að undir-
búa komu hans á þessu sviði. Vér ættum nú þegar að reyna að
koma sem flestum í skilning um, að trúarhrokinn geti ekki verið
nokkurri guðdómlegri veru þóknanlegur.
Þess ber þó að gæta, að þetta er ekki svo auðgert með oss
kristnum mönnum, því að vér erum aldir upp í þeirri skoðun, að
guð hafi alveg sérstakar mætur á einstökum þjóðum, kristnu þjóð-
unum. Sú skoðun er arfur sem vér höfum fengið frá Gyðingum,
er forfeður vorir tóku að nokkru leyti trú þeirra, ásamt þeirri trú,
er Kristur kendi, og vér nú nefnum einu nafni kristindóm.
En, ef vér viljum reyna að gera, þó ekki sé nema lítið eitt til
þess, að trúarleiðtoganum veiti auðveldara en útlit er fyrir, að
koma á bræðralagi með hinum ýmsu trúarbrögðum, þá verðum
vér að gera oss það ljóst, að leiðin til þessa bræðralags er ekki
nema ein. Eins og allir vita, er trúarhrokanum haldið við á meðal
vor með því, að reynt er með ýmsum hætti að halda vorri trú fram
sem afburðatrú. Hið fegursta og bezta, sem er til í henni, er oft
borið saman við lítt skilin trúaratriði í öðrum trúarbrögðum og
eru þá iðulega valin þau atriðin, sem þola einna sízt nokkurn sam-
anburð. Við þetta magnast lítilsvirðingin hjá oss fyrir öðrum trúar-
brögðum og trúarhrokinn heldur áfram að þrífast í akurlendi trúar-
lífsins, þrátt fyrir hina sívaxandi mentun.
En hvernig verður trúarhrokanum útrýmt, svo að umburðarlyndi
og skilningur á hinurn meiri háttar trúarbrögðum og jafnvel á hin-
um minni háttar einnig, fái rutt sér verulega til rúms? Það verður
23