Jólablað félagsins Stjarnan í austri. - 24.12.1920, Síða 49

boða guðs, Messías, hefir verið eini sólshinsbletturinn í hinu and-
lega hugsanalífi þessarar þjóðar og hún hefir að heita má, leitt þá
gegnuni hvers kyns hættur og stríð alt fram á þenna dag. Því enn
þá tendra hin fornu fyrirheiti viðreisnarvonir í brjóstum margra
trúaðra Gyðinga og er ekki sem ummæli höfuðspámanns þeirra,
Jeremía, séu að koma fram, þar sem hann segir undir nafni
guðs síns:
»Eg vil sjálfur safna leifu'm hjarðar minnar saman úr öllum
löndum, þangað sem eg hefi rekið þá og leiða þá aftur í haglendi
þeirra. . . . Sjá þeir dagar munu koma — segir drottinn — að
eg mun uppvekja Davíð réttan kvist. . . . A hans dögum mun ]úda
hólpinn verða og Israel búa óhultur. . . . Sjá, fyrir því munu þeir
dagar koma — segir drottinn — að menn munu ekki framar segja:
Svo sannarlega sem drottinn lifir, sá, er leiddi ísraelsmenn út af
Egiftalandi, heldur: Svo sannarlega sem drottinn lifir, sá er leiddi
og flutti heim niðja ísraels húss úr landinu norður frá og úr öll-
um löndum, þangað sem eg hafði rekið þá, svo að þeir mættu búa
í landi sínu«.
Er nú ekki sem útlegðaraldir Gyðingaþjóðarinnar séu að enda
og orð spámannsins að rætast?
N\eð kristnum mönnum.
Kristnir menn hafa skoðað guð drottin fyrst og fremst seni
föður, jafnframt því sem þeir hafa skoðað hann sem frumvitundina,
sem alt er frá runnið, Og þegar postuli Krists, sem sagt er að
hafi tekið upp Logosarkenningarnar grísku inn í hugmyndir sínar
um guð, fer að gera ítarlegri grein fyrir því, livað guð er, segir
hann, að meistarinn hafi sagt: »Guð er andi og þeir sem tilbiðja
hann eiga að tilbiðja hann í anda og sannleika«. (]óh. IV, 24.).
Og sjálfur bætir þessi sami postuli við og fullyrðir, að guð sé
kærleikur og að guð sé ljós og ekkert myrkur til í honum.
47