Jólablað félagsins Stjarnan í austri. - 24.12.1920, Síða 55

yðar mundu byrja að fala um þriðju persónu guðdómsins og hafa
ýmsar greinar úr barnalærdómskverinu á hraðbergi — greinar, seni
þér lærðuð utanbókar í bernsku, en skilduð fæst vel. En það er
engan veginn víst, að Páli hefði nægt það svar, sem fólgið er í
þeim greinum kversins.
Þessi frásaga úr einu aðalriti frumkristninnar er oss góð leið-
beining til að skilja, hvað postular Krists og menn í frumkristninni
yfirleitt áttu við, er þeir töluðu um gjöf heilags anda.
Meðan Apollós, samverkamaður Páls, var í Korintuborg á Grikk-
landi, þar sem postulinn hafði sjálfur hafið kristniboðið, var Páll á
ferð um upplönd Litlu-Asíu og kom til Efesus. Þar hittir hann fyrir
nokkura lærisveina. Svo voru kristnir menn iðulega nefndir á þeim
tímum. Eftir að hafa kynst þeim um stund, hefir hann með ein-
hverjum hætti orðið þess var, að þeim var algerlega ókunnugt um
það, sem honum var hjartfólgnast og fanst mikilvægast. Og það er
æfinlega einkennileg uppgötvun, því að oss finst það nær því óskil-
janlegt, að menn skuli geta unað lífinu árum saman án þess að
þekkja það, sem oss er fyrir öllu og eitt veitir lífinu verðmæti í
vorum augum. Þá er það, að hann leggur þessa spurningu fyrir þá:
»Fenguð þér heilagan anda, er þér tókuð trú?« Svar þeirra er
hreinskilið. Þeir segja alveg eins og þeim finst vera. Svarið er þetta:
»Nei, vér höfum eigi svo mikið sem heyrt, að heilagur andi sé til«.
Samt voru þeir kristnir. En þá var enn ekki neitt trúfræðikerfi orðið
til. Þá var enn ekki farið að kenna neitt yfirlit yfir trúarlærdóma,
ekkert barnalærdómskver til. Þá voru flestir skírðir fullorðnir. Næsta
spurningin hjá Páli er þessi: »Upp á hvað eruð þér þá skírðir ?«
Af því lærum vér, að Páll leit svo á, að með skírninni eða í henni
hlyti kristinn maður gjöf heilags anda, og það með þeim hætti, að
enginn þyrfti eftir það að vera í efa um, hvort hann hefði eignast
hana eða ekki. Andanum væri úthelt með merkjanlegum hætti.
Nú heyrðuð þér, að svar þessara Efesus-lærisveina var það, að
53