Jólablað félagsins Stjarnan í austri. - 24.12.1920, Síða 60

kristninnar af nýju. Og alt fram á vora daga hafa þeir lítið hlotið
annað frá leiðtogum kirkjunnar í flestum löndum en óvirðing, ámæli
og hrakyrði.
Og þó getum vér, sem höfum fyrir ítarlegar rannsóknir og vand-
lega íhugun margra ára gengið úr skugga um þetta, ekki annað
en haldið áfram að bera sannleikanum vitni og hrópað til leiðtoga
kirkjunnar: Komið aftur að hinni fyrstu uppsprettu kristindómsins!
Allar náðargáfur postulatímabilsins eru enn til með mannkyninu.
Enn munu þær færa kristnum mönnum sömu blessun sem forðum.
Þær bera flestar eða allar vott um áhrif og afskifti af oss úr
ósýnilegum heimi. Þær sanna oss framhaldslífið eftir dauðann. Þær
draga úr hrygð mannanna; þær veita dýrlega huggun. Fyrir þær
fræðumst vér um æðri tilveru, um líf vort, er yfir um kemur; um
afskifti framliðinna manna af oss — bæði góð áhrif og eftirsóknar-
verð, og eins hin, sem ber að varast. Og fyrir þær öðlumst vér
mjög mikilsverðar leiðbeiningar um það, hvernig vér eigum að haga
lífi voru hin jarðnesku ár.
Einnig í því efni verður fræðslan, sem fyrir þær fæst, lík fræðslu
frumkristninnar.
Og þá er eg kominn að síðara atriðinu í verkunum andans. Páll
talar líka um það. Það eru hin hreinsandi og helgandi áhrif á
hugarfar og líferni manna. Skírnin var í upphafi heilög vígsla, fram-
kvæmd í nafni Krists. Inn undir hans áhrif voru menn vígðir og
fyrir áhrifum hans anda áttu menn að verða. Páll trúði því, að
máttug hjálp væri fáanleg til lífernisbetrunar fyrir verkanir heilags
anda, fyrir aðstoð að ofan, ef vér hefðum vit á að haga lífi voru
þannig og koma hug vorum eða sál í það ástand, að vér gætum
veitt þeim áhrifum viðtöku. I raun og veru hefir trúin á þá hjálp
og þær verkanir andans aldrei dáið út í kirkjunni. En sú tegund
58