Jólablað félagsins Stjarnan í austri. - 24.12.1920, Síða 61

náðarverkananna hefir verið greind unr of frá hinni fyrnefndu og
fyrir því hefir trúin á hana orðið veikari.
Þessari tegund náðarverkananna er hvergi betur lýst í heilagri
ritning en í þessum orðum Páls í Galatabréfinu: »En ávöxtur and-
ans er kærleikur, gleði, friður, langlyndi, gæzka, góðvild, trúmenska,
hógværð, bindindi«. Allar þessar dygðir vænti postulinn, að sá eign-
aðist, er fyrir skírn og handayfirleggingu hefði hlotið heilagan anda.
í kaflanum um náðargáfurnar í fyrra Korintubréfinu telur hann
kærleikann beinlínis meðal náðargáfnanna og meira að segja fremsta
þeirra allra. Hugsum oss, að heilagur sendiboði Krists stæði meðal
vor og spyrði oss, hvort vér hefðum fengið heilagan anda í þessari
merkingu, er vér tókum trú. Hverju mundum vér svara? Ekki væri
oss unt að afsaka oss með, að í þessum skilningi hefðum vér eigi
svo mikið sem heyrt, að heilagur andi sé til. En höfum vér í al-
vöru lagt stund á að tileinka oss þessar dygðir? Verum enn hrein-
skilnir. Meiri rækt virðist hafa verið lögð við að kenna börnunum
trúfræðikerfi kversins en að veita þeim sanna leiðbeining um, hvers
virði það er að eignast gjöf heilags anda og láta af henni spretta
kærleik og gleði, frið og langlyndi, gæzku og góðvild, trúmensku,
hógværð og bindindi. Enn er kristindómurinn aðallega fólginn í við-
urkenning trúfræðikerfis og margvíslegra erfikenninga, en nær langt
of litlum tökum á breytni vorri og félagslífinu. Vér berum enn fyrir
börnin í þeim fræðslubókum, er eiga að leggja hjá þeim grund-
völl kristilegrar lífsskoðunar, það sem er langt ofar skilningi full-
orðinna manna, hvað þá barna. Vér látum þau læra þungskilinn
þrenningarlærdóm og sundurliðum fyrir þeim, hvað sé köllun, upp-
lýsing, endurfæðing og helgun. Og þó ættum vér að skilja svo
barnslundina, að svo þung andleg fæða verður eigi til þess að
draga börn og unglinga að Kristi og boðskap hans, heldur oft til
þess að hrinda þeim burt frá honum.
Hversu mikil þörf er oss þó öllum að geta trúað á verkanir
59