Jólablað félagsins Stjarnan í austri. - 24.12.1920, Qupperneq 64

Guðs náð, eilífan dauða eða eilífa glötun; líf þeirra verði æfinlegt
kvalalíf í sambúð við illa anda, endalaus angist og örvænting án
allrar vonar um frelsun«. Hafið þér hugsað um, hver ábyrgð muni
fylgja því að gróðursetja slíkar trúarhugmyndir í sálum barnanna
og — senda ófullkomna og stórbreyzka menn með þær inn í annað
líf? í raun og veru er siík kenning lastmæli um þann Guð, sem
Kristur hefir opinberað oss, og reist á hinum hræðilegasta mis-
skilningi. Nei, aldrei þurfa sumir eins á náðarboðskapnum að halda
og þegar þeir eru komnir inn á næsta stig tilverunnar. Og Guði
sé lof, að gæzkuríkar verur æðri heima hugsa á annan veg en
sumir guðfræðingar og boðberar kirkjunnar. Þar á þetta ekki sízt
við — og úpphaflega ef til vill sagt með þann skilning í huga
—: »Meiri gleði mun verða á himni yfir einum syndara, sem
gerir iðrun, en yfir níutíu og níu réttlátum, er ekki þurfa iðrunar
við«. Verkanir andans eru jafnmerkjanlegar þar sem í þessum heimi.
An náðar og hjálpar að ofan fær syndarinn eigi brotið fjötra
sína, hvort sem hann er í þessum heimi eða hinum næsta. Það er
talað af djúpri reynslu og þekkingu á manneðlinu þetta: »0, heimsk-
ingi, sem hygst að bera sjálfan þig á sjálfs þíns herðum. 0, þú
beiningamaður, sem beiðist ölmusu við þínar eigin dyr. — Varp-
aðu allri byrði þinni í hendur honum, sem ber alt, og horfðu
aldrei, aldrei með söknuði um öxl«.
Nú njótum vér sumarsólarinnar þessa dagana og finnum til þess
og sjáum, hve magnmikil áhrif hennar eru.
Engin sumarsól er eins máttug og náð Guðs, og vísast finnum
vér aldrei eins til þess, hve blessunarrík hún er, og þegar oss
skilst, að áhrif hennar ná einnig út í hin yztu myrkur, þar sem
syndarinn er í kvölum.
Vér höfum talað um tvær tegundir af náðarverkunum andans.
Vér þurfum að læra að trúa því af alvöru, að hvortveggja teg-
62