Jólablað félagsins Stjarnan í austri. - 24.12.1920, Qupperneq 70

eins og fyrir iveimur þúsundum ára. Og vér þorum að segja, að
það sé alveg eins vinnandi vegur að lifa nú eftir kenningum hinna
meiri háttar trúarbragða og það var t. d. fyrir hér um bil tveimur
þúsundum ára. Og vér fullyrðum enn fremur, eins og gert var í forn-
öld, að hver maður sé gæddur anda eða ódauðlegri sál og að
kenningar trúarbragðanna séu ekki reistar á helgiritum né trausti
því, er menn bera til klerka og kirkjudeilda, heldur á veruleik
þeim, sem menn hafa sjálfir reynt eða gengið úr skugga um. Og
vér höfum sjálf gengið úr skugga um, að hinir heilögu meistarar
ganga um kring á þessari jörð enn í dag, eins og þeir gerðu
endur fyrir iöngu, bæði austur á Gyðingalandi og í Indíalöndum.
Þannig endurvekja guðspekisnemendur hina ævafornu trú, sem
er að finna í öllum hinum meiri háttar trúarbrögðum, að meistar-
arnir lifi enn þá á jarðríki og að það sé alt af vinnandi vegur að
gerast lærisveinar þeirra. Og þar sem eg hefi nefnt fyrirlestur
þenna, ekki að eins »meistararnir«, heldur einnig »leiðin til þeirra«,
vil eg reyna að sýna yður hver hann er, vegurinn, sem liggur til
þeirra, og að það er sami vegurinn, sem lá til þeirra í fornöld. Og vér
viljum einnig sýna yður fram á, að leiðin er ekki lokuð og verður
því farin enn í dag. Þá viljum vér og lýsa hverjum áfanga vegar-
ins, eins og þeim var lýst fyr á tímum. 011 trúarbrögð hafa vísað
mönnum veginn, sagt hið sama um hann og sýnt mönnum, hvernig
þeir gætu farið hann.
Meistari.
Hvað var átt við með orðinu: »meistari«, í hinum fornu fræðum
trúarbragðanna? Meistari var sá maður, er hafði glætt hið guð-
dómlega eðli í sjálfum sér, hafði opinberað guð í sér. Hann hafði
fyrst gengið hina almennu þroskabraut, en síðan lagt inn á hinn
bratta veg, er liggur til mannlegrar fullkomnunar, eða til þess
þroskastig's, sem er hafið yfir þá hugmynd, er vér getum yfirleitt
68