Jólablað félagsins Stjarnan í austri. - 24.12.1920, Síða 85

finning, að hann sé fráskilinn öllum öðrum mönnum. Flest-
um mönnum gengur illa að losna við þessa tilfinning, en læri-
sveininum er það samt tiltölulega auðgert, sökum þess, að hann
hefir þá öðlast hina æðri vitund, sem lætur hann finna, að allir
menn lifa sameiginlegu lífi. Við það hverfur þessi fráskilnaðar-til-
finning. Hann getur þá litið á sambróður sinn og sagt með sjálfum
sér: »Líkami hans er að vísu ólíkur líkama mínum, og sama er að
segja um tilfinningar hans og hugrenningar; en andi hans og minn
er einn og hinn sami og þess vegna getur ekki verið um nokk-
urn skilnað að ræða milli okkar. Og þegar eg athuga betur, sé eg
að líkami hans, tilfinningar og hugrenningar eru alveg eins mínar
sem hans, sökum þess, að til er að eins einn einasti andi, sem við
erum báðir hlutar úr, eitt frumeðli, allsherjarlífið«. Þegar hinn inn-
vígði maður veit þetta, þegar hann hefir komið auga á þenna veru-
leik í syndaranum, þá finnur hann að synd syndarans tilheyrir hon-
um sjálfum og að heilagleiki hans sjálfs tilheyrir syndaranum. Hann
finnur, að hann á samvitund með því, sem lágt er og lítilmótlegt, engu
síður en með hinu, sem háleitt er og heilagt. En þetta er stundum
ekki aðlaðandi. Það stendur venjulega ekki á oss að telja oss með
þeim sem standa oss miklum mun framar, en hversu margir af oss
ætli séu reiðubúnir til þess að telja sig með þeim, sem þeir álíta,
að þeir séu hafnir yfir að einhverju leyti? Og þó getum vér aldrei
orðið eitt með Kristi, ef vér getum ekki látið oss sama að telja
oss með umrenningum og hinum bersyndugu, ef vér finnum ekki,
að þeir og vér séum eitt. Það er þetta, sem átt er við þegar talað
er um að losna við fráskilnaðar-tilfinninguna.
Þriðja vígslan.
Þegar lærisveinninn hefir unnið bug á þessum þremur ófull-
komleikum, er hann fær um að taka næstu vígslu. Þegar hún er
tekin, þarf hann ekki að vinna að því, að ráða bætur á breyzk-
83