Iðunn : nýr flokkur - 01.01.1921, Qupperneq 68

226
Á. H. B.:
XÐUNN
I
þar sem ég heíi lýst þeim áður, en skal að eins
drepa á helztu tegundir þeirra. 1., Eitthvert efni
virtist vella fram af vitum stúlkunnar og öðrum
stöðum á líkama hennar; aldrei var þó unt að sjá,
að neinar myndir eða líkamspartar yrðu til úr því.
í tvö skifti sást fingur, sem bundinn var við ein-
hverjar taugar utan á klæðum hennar, og vel gat
verið steyptur úr r>plasticine«, og Eva gat geymt upp
í sér. 2., Venjulegast voru líkamspartar þeir, sem
sáust, hendur og fætur, flatir og eins og kliptir út
úr pappír eða öðru þunnu efni. Blekti Eva C. að
minsta kosti í tvígang með þessum flötu höndum á
knjám sínum, til þess að geta notað sínar eigin
hendur til þess að halda uppi andlitsmyndunum og
grímunum, sem birtust. 3., Andlitsmyndirnar voru
venjulegast flatar og eins og kliptar út úr blöðum
eða dregnar með dökkum lit á hvít eða gráleit efni.
Tvisvar skrjáfaði eins og í pappír inni í byrginu.
Stundum voru þó andlitsmyndirnar eins og mótaðar,
likastar grimum, holum að innan (sbr. grímuna, er
Eva C. heldur uppi yfir höfði sér á myndunum á
bls. 313 og 315 í Mat.phæn.). 4., í eitt einasta skifti
birtist heillegur svipur í hvítum hjúp, en þá var
frú Bisson ein viðstödd og ein til frásagnar, svo að
upp úr því verður ekkert lagt. (Sbr.samaritbls.39o).
Nú er bezt að láta myndirnar sjálfar tala og sýna
fram á, hvernig komst upp um Evu. Eg sýni þá fyrst
mynd af fingrinum, sem bundinn var í taugina (sbr.
sama rit bls. 408 og 09). Fæstum dettur víst í hug,
að hann hafi orðið til úr þessu efni, sem hann hefir
verið bundinn við. Og þó einum tilraunamanni hafi
fundist hann hreyfast í hendi sér, má skýra það
auðveldlega með því, að snúið hafi verið upp á
taugina, sem hann hékk í. Óinögulegt er að greina
hörundsvef á fingrinum, hversu mikið sem tnyndin
er stækkuð, og því leyfist manni að álykta, að fingur-