Iðunn : nýr flokkur - 01.01.1921, Side 79

IÐUNN
Ritsjá.
Ljóðmæli eftir Porslein Gíslason. Rvík., 1920.
Nú eru pjóðskáldin okkar prjú, Gröndal, Steingrimur og:
Matthías óll hnigin til moldar. En maður kemur í manns
stað og seint mun svo fara fyrir oss íslendingum, að ekk-
ert eigum vér pjóðskáldið. Okkur mun annað frekar skorta
en pað. Nú pegar Matthias er genginn, kemur Rorsteinn
Gíslason með fult fangið af ljóðum til pjóðarinnar og sýnir
pað svart á hvítu, að liann hefir verið eitt hið helzta pjóð-
skáld vort siðustu áratugina. Fátt hefir borið svo við i
pjóðlífi voru og sögu af merkara tæinu, að Rorsteinn hafi
ekki minst pess vel og oft snildarlega, alt frá aldarafmæli
Jónasar Hallgrímssonar og Konungskomunni 1907 til aldar-
afmælis Landsbókasafnsins 1918; kannast vist flestir við
pau ijóð hans úr blöðunum. Rá hefir hann minst helztu
merkismanna vorra og pað oft snildarvel. Hver mundi t. d^
hafa lýst Matthiasi betur í ijóði:
Sólljóð syngjandi
samtið, yngjandi;
vonir vekjandi,
varglund spekjandi;
trúmál talandi,
trega bætandi;
rúnir ráðandi
ragna stýrandi.
Langveg leitandi
ijóðvængi pandi
arnfleygur andi
að ódáins landi.
Óx við pann veginn
von hans ásmegin,
uns hann alfegínn
eygði ginnregin.
Eða hver hefir hlotið öllu fegurra kvæði í afmælisgjöf
en Porv. Thoroddsen frá honum á sextugs afmæli sínu?
En ég ætla ekki að fara að lýsa nánar minnunum, semi
Porsteinn heflr ort; pau eru flest orðin pjóðkunn. En á hitt
vildi ég mega benda, hvar Porst. er að minni hyggju mestur^
Porsteinn er talsvert náttúruskáld og hefir sýnilega unurt,
af pví að ferðast, enda lýsir hann sveitalífinu og náttúru-
fegurð landsins all-rækilega og stundum einkar-vel í kvæð-
um sinum:
Mig gleður sveit að sjá pig enn;
— pín sumargrónu tún
og bláan, heiðan himin yfir
hárri fjallabrún,
og geislaleik um lengstan dag