Iðunn : nýr flokkur - 01.07.1926, Side 54

216
Magnús Ásgeirsson:
IÐUNN
Og hált var hann kominn,
er horfði hann niður.
— Þar niðri sló leiftri
á lághlíðarskriður.
I kveldmyrka dalnum
var kirkjan að brenna. —
Hann skyldi þó aldrei
frá skyldunni renna.
Hann flýtti sér niður
sem fyrst, til að bjarga.
Hann hljóp yfir urðir
og hólana marga.
En kirkjan stóð óbrend
í aftansins rökkri,
sem vafði’ hana hljóðlega
húmblæju dökkri. —
Hann heimsótti aftur
hinn ógenga hamar.
Hann sækja vildi hringinn
en sá hann ei framar.
In memoriam.
Minning — fegurð mannsins sorga,
mánaljómi auðra borga.
ylur fornra ástarglóða,
angan bleikra þyrnirósa,
geislum slærðu á gengnar urðir,
grætur bak við læstar hurðir,