Iðunn : nýr flokkur - 01.01.1930, Blaðsíða 9

IÐUNN
Á Alþingi 1631.
3
Og nú sögðu Englandsfarar, sem komnir voru á Al-
þingi, að tólf Tyrkjaskip ætti að senda til Islands að
sækja fólk, og ákveðið hjá þeim, hvað mikill fjöldi skyldi
takast af hverjum landsins fjórðungi. Menn að sunnan,
ættingjar fanganna, höfðu fengið bréf frá þeim úr Bar-
baríu, skrifuð á næturþeli, óslitna lýsing á óslitnum písl-
um, og síðast áminning um að vera viðbúnir nýjum
ránum, því að Tyrkir hefði ætlað til íslands síðustu þrjú
ár, en alt af fengið hömlun.
En eins og menn voru enn hræddari við Guð en
djöfulinn, voru menn líka enn hræddari við kónginn en
Tyrkjann. Ást til Guðs og ást til kóngsins, — alt var
hræðsla, guðhræðsla og kónghræðsla. Því að þegar á
alt var litið, máttu Guð og kóngurinn sín þó mest. Það
var farið að kvisast, að umboðsmaðurinn á Bessastöð-
um — höfuðsmaður var ekki kominn til landsins þetta
sumar — hefði í vörzlum sínum konunglegt skjal: nýjan
taxta — verðhækkun á allri útlendri kaupvöru. Menn
trúðu því naumast, en þrátt fyrir kónghræðsluna stóðu
menn nú búnir til að neita að taka við taxtanum, hvað
sem við tæki. Örvæntingin veitti þeim þor. Um nærri
þrjátíu ár hafði landsmönnum verið bönnuð öll frjáls
verzlun. Danskir kaupmenn höfðu leigt allar verzlunar-
hafnir fyrir ákveðið verð, sem rann til konungs, og
konungur lagði í samráði við þá verð á vöruna. Við
allar aðrar þjóðir var stranglega bannað að hafa nokkur
viðskifti. Um leið og hin danska sigling hófst í byrjun
aldarinnar, höfðu runnið upp þrjú hin mestu harðindaár,
er nokkur mundi — harðindaár, sem hinir nýju kaup-
menn voru svo óviðbúnir, að níu þúsundir landsmanna
féllu úr hungri. Engu að síður hafði verið æ meir hert
á viðskiftunum á þessum þrjátíu árum. Kaupmenn gáfu
minna fyrir innlendan varning en hann seldist manna á