Iðunn : nýr flokkur - 01.01.1930, Qupperneq 20

14
Á Alþingi 1631.
IDUNN
lokinu miðju innanverðu lítinn silfurtening, sem hann tók
í hönd sér.
Augu alls þingheims höfðu mænt þessar síðustu mín-
útur á sama stað, teningsspjaldið. Sjónin var þeirra eina
skilningarvit. Enginn hafði tekið eftir neinu utan lög-
réttu. En gegnum þögnina læsti sig nú einhver hvísling
utan að, sem barst að eyrum Halldórs lögmanns, svo
að hann hikaði eitt augnablik við að kasta teningnum.
Og samstundis skall hvíslingin eins og alda yfir lögréttuna:
—- Síra Gísli Oddsson er kosinn biskup!
Það skifti engum togum. Allur mannfjöldinn var kom-
inn á hreyfingu. Hundruð manns við norðurhlið lögrétt-
unnar þokuðu undan. í fararbroddi alls kennidómsins
gekk Þorlákur biskup í lögréttu.
Hann sá undir eins að sætið við vinstri hlið fógeta
var óskipað enn, en það var svo fjarri því að sefa geðs-
hræring hans, að það gerði einmitt þvert á móti að
auka hana. Hann sneri sér beint að lögmanni og spurði
hvatvíslega:
— Er lögmaðurinn kosinn, herra?
— Að eins ókosinn, herra, svaraði Halldór lögmaður,
og varð ósjálfrátt lrtið á silfurteninginn í hendi sér.
Þorlákur biskup dró andann léttara og gerði nú lög-
réttunni kurteislega afsökun fyrir að trufla starf hennar,
um leið og hann bað í nafni sínu og kennidómsins um
leyfi til að segja fáein orð á undan hlutkestinu.
Biskup hóf mál sitt hægt, alvarlega, og með hárri röddu:
— Fyrir margvíslegar syndir vorar hefur Guði föður
vorum almáttugum þóknast að leggja sitt langvarandi
hrís á þetta land. Fyrir hvers kyns óáran, óhagstæða
kauphöndlun, óguðlegt ofbeldi framandi ræningja og
kristninnar óvina, samt og sjálfra vort syndugt líferni og
stórglæpi, erum vér nú svo að þrotum komnir, að Herr-