Kirkjuritið - 01.04.1944, Síða 8

126
Sveinn Víkingur:
Apríl-Maí.
sá sem þú saknar mesl og þráir heitast, hann lifir, hann
man þig enn, elskar ]hg enn. Gröfin, köld og rök og
myrk er ekki hvílan hans, heldur aðeins staðurinn, þar
sem látinn líkami hans var lagður, eftir að sá likami
vegna sjúkdóma eða hrörnunar var orðinn óhæft starf-
færi sálarinnar hér á jörðu.
Sumir menn efast enn uin þenna hoðskap. Þeir vilja
ekki eða geta ekki séð engilinn við gröfina af því, að
augu þeirra eru lialdin, annað hvort al’ aldagömlum
erfikenningum, eða af efnishyggjuhrokanum, sem um
skeið náði tökum á lnigum jafnvel liinna menntuðustu
manna. En slík blindni er oss aðeins sjálfum veli'st.
Sannleikanum gjörir það minnst til, hvort menn sjá
hann eða ekki, en það skiftir oss sjálf ætið harla miklu,
hvort vér konnim auga á sannleikann eða ekki.
Ef Kristur birtist lifandi eftir dauðann, og hann gjörði
það, ef páskaengillinn stóð við gröfina lians til þess að
hoða mönnunum þann sannleika, að lífið er sterkara
en dauðinn, ])á eigum vér líka i vændum nýtt líf eftir
likamsdauðann, hvorl sem vér trúum því eða ekki, og
hvort sem oss er það ljúft eða leitt. Og þá er það að-
eins sjálfum oss verst að Iifa jarðlifinu án þess að vilja
sjá eða skilja, að það er undirbúningur æðra lífs, sem
stendur og hlýtur að standa í nánu samhandi við breytni
vora hér.
Páskaengillinn slendur enn við gröfina — hverja gröf.
Ilann stendur við gröf ástvinar þíns til þess að hvisla
að sorghitnu hjarta þeirri huggun, sem alls er æðst; að
hinn látni vinur lifi og haldi áfram að muna þig og
elska. Og þegar skeiðið er runnið, mun sá bjarti engill
standa við þina eigin gröf lil þess að taka á móti sál
þinni i dauðanum, dauðanum, sem er endurfæðing til
æðra lifs.
Fyrstu boðberar eilífðarvissunnar voru fátækar kon-
ur, sem hinn fyrsta dag sáu engilinn við gröf hins upp-
risna frelsara. nú eru þeir boðberar orðnir miljónir,