Kirkjuritið - 01.04.1944, Qupperneq 51

Kirkjuritið.
Ávarp við fermingu.
„Kenn þeim unga að ganga þann veg, sem liann á að
ganga, og þegar hann eldist, mun liann ekki af hon-
um víkja“.
Þetta et'ii eftirtektarverð heilræði, og dýrmæt sannindi
í þeim fólgin. Það eru heilræði einhvers revnds manns,
sem lifað hefir og kann að meta, hvers virði æskulieim-
ilið var honum: Að þær kristilegu dyggðir, er honum
voru þar innrættar, voi'ti honum öruggastar á reynslu-
stundum fullorðinsáranna. Þetta dæmi er ekkert ein-
stakt, það er ávallt að endurtaka sig í þeirri mynd, að
þegar foreldrar finna að hörn þeirra eru að hverfa frá
bernskuárunum til æskuáranna, og sjálfstæði þeirra fer
vaxandi, þá vilja þeir, að þeim sé innrætt það ltezta og
]tað, sem hefir orðið þeim sjálfum mest virði í lifi þeirra
(>g starfi. Og fermingarundirbúningurinn er nú að rifja
UPP það, er foreldrarnir liafa kennt yður, og draga það
saman í eina heild yður til frekari skilnings.
Ég læt mér detta það i húg, að þér, ungu vinir mínir,
gerið yður ef til vill eigi ljóst, hve þýðingarmikið spor
þér ernð að stíga. En foreldrar yðar gera sér það áreið-
anlega ljóst, og vilja því allt fvrir yður gera lil þess að
þessi dagur sé yður sem ógleymanlegastur, sökum þeirr-
ar foreldraástar, sem þau hera lil yðar, eftir hin um-
liðnu ár, og þeirra framtíðavona, er nú taka að hinda
luig þeirra við líf og starf yðar.
í dag rifjast upp fyrir þeim öll vðar hernskuár allt
það starf, er þau liafa lagt i sölurnar fyrir yður á ýms-
uin stundum, og öll þau ánægja, er þau hafa áll með yð-
ur á lieimilinu. Og hugur yðar, kæru börn, hefir gott