Kirkjuritið - 01.04.1944, Blaðsíða 10

Apríl-Mni.
Ódauðleikans vissa.
Helgist þitt nafn, ó, Drottinn dýrðar hár,
þín dásemd rís
hæst, þegar döpur hrynja sorgartár
af hjartans ís.
Því bak við lífsins ógn er öll vor þrá,
sem ódauðleikans vissa bjarmar frá.
Þú gafst og tókst, minn Guð, en allt mitt ráð
er glópska tóm,
því skammsýnt vit mitt skilur ekki í bráð
þann skapadóm.
Ó, fyrirgef oss vorra skulda skil,
sem skuldug börn þín unnið hafa til.
Verði þinn vilji. er heilög höndin þín
mig hirtir nú.
Þú veizt, minn Guð, hve veik er sála mín
og völt mín trú.
Því eins þú bindur um vort hjartað sjúkt
hvort umvaf hrjúft er eða silkimjúkt.
Þitt heilagt auglit upplyft ætíð sé
í allri raun,
er sorgmædd hjörtu bugast, beygja kné
og blása í kaun.
— Ég krýp, minn Guð, við klæða þinna fald,
þitt kall er heilagt: Máttur, dýrð og vald.
Við kveðjum, Drottinn, dáins vinar lík,
með daprar brár.
En orð þín lækna enn svo náðarrík
hvert ógrætt sár:
„Barnið er ekki dáið, hafið hljótt,
því heilög svefnró vaggar milt og rótt“.
Jens Hermannsson.