Kirkjuritið - 01.04.1944, Qupperneq 21

Kirkjuritið.
Sjá, liðið er á nóttina.
139
dimmu dyrum“ o. s. frv. (B. R.: Mysticism and Logic
bls. 54 og 56).
Þannig hugsa og finna til hinar göfugustu sálir, sem
týnt liafa trú sinni á Drottin: .
Öryggið er horfið,
tilgangur lífsins er liorfinn,
gleði lífsins er horfin!
Getum vér þá gefið kyiislóð nútímans þetta allt til
baka? Og hvernig eigum við að fara að því ?
VII.
Þess hefir nokkuð orðið vart, einnig á meðal vorrar
þjóðar, að reynt hefir verið að befja viðnámið gegn
binni vaxandi upplausn i trúarefnum, sem lýst hefir
verið hér að framan, með nýrri trúarvakningu, sem
aðallega er fólgin í því að hverfa aftur til blindrar bók-
stafstrúar. Reynt er að gera Biblíuna aftur að því milcla
ábrifavaldi, sem hún áður var, með því að ganga sem
mest á snið við alla gagnrýni, og telja hana með van-
trúarsyndum, þar sem hún beinist að sannindum, sem
æðri séu öllu mannlegu viti, opinberun frá Guði sjálf-
um. Þeir, sem ballast á þessa sveif, telja sig að jafnaði
frelsaða og sérstaklega af Guði útvalda vegna þessarar
blindu trúar á ])að, sem þeir kalla „Guðs orð“, en er í
raun og veru aðeins þeirra eiginn skilningur á Guðs orði.
Veilan í þessari hugsun er sú, að engin sannindi, sem
bafin eru yfir mannlegt vit, geta orðið mönnum að liði
í trúarlegum efnum, og maðurinn getur ekki trúað á
neitt í raun og sannleika, sem stendur í mótsögn við
skynsemi hans. Slík trú hlýtur ])essvegna óbjákvæmi-
lega að vera sjálfsblekking, sem stafar af skorti á sál-
fræðilegri menntun og rökvísri hugsun. Sannleikurinn
er sá, að allir bókstafstrúarmenn trúa i raun og veru
engu síður eftir sínu eigin höfði en aðrir. Aðeins
ganga þeir með þá meinloku í höfðinu, að þeir liafi fyr-
ir sérstaka Guðs náð öðlazt þann eilífa sannleika, án