Kirkjuritið - 01.04.1944, Qupperneq 17

Kirkjuritið.
Sjá, liðið er á nóttina.
135
ur íil að vísa lienni algérlega á bug og telja, að á henni
væri ekkert að græða og engu hennar orði trúandi. Allt
þetta varð auðvitað lil að losa stórkostlega áhrifavald
trúarinnar yfir hugum manna, þó að henda megi á það
jafnframt, að það áhrifavald, sem ekki er sprottið af
andlegum skilningi, heldur hjátrúarkenndum ótta, sé
til vafasams ávinnings.
Hinir nýrri guðfræðingar reyndu að sýna fram á það,
að dýrð Guðs væri engu minni, þó að himinlivelfingin
hryndi í hugum manna og þeim gæfi sýn út í óendan-
legan stjörnugeim. Guð opinheraðist oss í hinni skap-
andi þróun, í djúpum sálarlífsins, trúarreynslunni og'
svo framvegis. En þessi guð, sem Bergson skýrði sem
('lan vital og aðrir samsömuðu næstum þvi náttúru-
lögmálunum, varð alþýðu manna aldrei jafn skiljan-
legur og sá Guð Biblíunnar, sem var faðir eða konungur
jarðarinnar barna, löggjafi og dómari í senn. Eins og
kaþólskir menn þurfa helzt að hafa nálægt sér hkneskí
af Maríu mey, til þess að hún verði þeim hugfólgin,
þannig þurftu prótestantarnir að m. k. trúarlegt líkinga-
Jnál, sem einhvers staðar snertir daglega reynslu þeirra
°g er ekki of heimspekilegt, lii þess að trúarhugmynd-
ii'nar og trúartilfinningarnar gufi ekki algjörlega upp.
V.
Hin nýja járnaldar og vélamenning færði einnig að
höndum, eins og' kunnugt er, nýja þróun í iðnaðar og fé-
lagsmálum. Og forkólfar þessarar félagsmálaþróunar
tóku efnishyggjuna eins og fagnaðarerindi og hyggðu
Iieimspeki sína mjög á henni. Þótti þeim sem allt væri
iengið, ef menn hefðu í sig og á. Fyrir þessum verð-
’iiætum skyldu menn herjast með hnúum og hnefum,
góðu eða illu, ef ekki dygi annað, til þess að koma a
iiinu jarðneska sæluríki. Kristindómurinn var þessum
mönnum sérstaklega þyrnir i auga, af þvi að liann latti
lJá til ofheldis og hafði augu fyrir öðrum gæðum en