Kirkjuritið - 01.09.1953, Síða 7

GRUNDVÖLLURINN KRISTUR
153
„Valdboð manns er van sem of,
veraldar í gegnum rof.
Drottins orðið dagana lifir alla“.
Ýmsum vitrustu og beztu leiðtogum þjóðanna er það
alveg ljóst, að því aðeins fær heimsmenningin staðizt, að
kristindómurinn sé grundvöllur hennar. Án siðgæðis þess,
er hann boðar, sannleiks, réttlætis, kærleika, hrynur allt
í rúst. Innan að verður hjálpin að koma, frá nýjum og
betri mönnum, sem láta leiðast af anda Krists, frá þeirri
kirkju, sem verðskuldar að heita musteri hans.
Lítum á sögu þjóðar vorrar. Er saga nokkurrar þjóðar
nátengdari kristnisögu hennar? Hvílíkt skarð hér, hefði
kirkja Islands aldrei risið. Hvað værum vér, ef aldrei hefði
klukknahljómur snortið dýpstu strengi hjartans, aldrei
ómað Sólarljóð, Líknarbraut, Lilja né sálmar Hallgríms,
aldrei eldmessa sungin í Móðuharðindum aldanna, ekkert
bænarmál í Jesú nafni stigið upp til föðurins algóða á
himnum?
Las ég þar sálma og lofsöngva þjóðar í nauðum.
Lífsvonin eina var samtvinnuð krossinum rauðum.
Yfirtak langt bak við ömurleik hungurs og sorgar
ómuðu sætlega lofsöngvar himneskrar borgar.
1 krafti Krists hefir þjóðin staðizt lífsraun sína.
Lítum einnig vakandi augum á fólkið í kringum oss,
virðum fyrir oss líf einstaklinganna, því að þar birtast í
smámynd sömu lög sem í lífi þjóða í heild. Enn getum vér
séð meðal vor ósigrandi menn, sem æðrast aldrei, heldur
yfirstíga hverja þraut — hetjur eins og Jón Sigurðsson,
af því að þær byggja á arfleifð kristindómsins eins og
hann.
Og lítum á oss sjálf, hvert um sig. Vér þekkjum ekkert
betur en það, sem með oss sjálfum bærist. Innst í þinni
eigin sál ómar tónn, sem laðast að kenning Krists og guð-
iegum anda og játar tign hans titrandi og fagnandi: Þú