Kirkjuritið - 01.09.1953, Síða 19

PRESTASTEFNAN 1953
165
Prestastefnu vekja með oss nýjan áhuga og gefa oss nýja
krafta til starfa, og mætti hið nýja synodusár verða kirkj-
unni og þjóðinni heilla- og blessunarríkt ár.
Elskulegu bræður! Verið velkomnir til Prestastefnunnar.
Yfirlitsskýrsla biskups.
Að svo mæltu sný ég mér að því að gefa yfirlit um störf og
hag kirkjunnar á því synodusári, sem nú er að ljúka.
Er þá fyrst að rekja þær breytingar, sem orðið hafa á starfs-
liði kirkjunnar á þessu tímabili. Þær breytingar hafa orðið
óvenjumiklar og stafar það einkum af því, að ákvæði hinna
nýju laga frá 4. febr. 1952 um skipun prestakalla hafa verið
að koma til framkvæmda. Voru á árinu prestar skipaðir eða
settir í hin fimm nýju prestaköll, er stofnuð voru með áður-
nefndum lögum.
Af þjónandi prestum lézt á árinu séra Guðmundur Helgason,
Prestur á Norðfirði, aðeins 43 ára að aldri. Hann andaðist á
Norðfirði hinn 6. júlí. Séra Guðmundur var fæddur að Mels-
húsum í Hafnarfirði 6. janúar 1909, sonur Helga Guðmunds-
sonar sjómanns þar og konu hans Guðrúnar Þórarinsdóttur,
óónda í Fornaseli á Mýrum. Hann lauk stúdentsprófi á Akureyri
vorið 1933 og guðfræðiprófi við Háskóla íslands vorið 1938.
Pinn 17. júlí sama ár var hann vígður að Staðastað, sem sett-
Ur prestur, og veitt embættið 23. september 1939. Nespresta-
kall í Norðfirði var honum veitt frá 1. nóv. 1943 og þjónaði
hann því prestakalli til dauðadags. Einnig hafði hann á hendi
nukaþjónustu í Mjóafjarðarprestakalli frá 1. okt. 1945.
Hinn 11. sept. 1937 kvæntist hann eftirlifandi konu sinni, Þor-
völdu Huldu Sveinsdóttur skólastjóra í Görðum Halldórssonar.
Eignuðust þau fjögur börn, sem öll eru á lífi.
Við fráfall séra Guðmundar, á bezta aldri, er ekki aðeins sár
harrnur kveðinn að hans nánustu vandamönnum og vinum. Vér
starfsbræður hans söknum þar góðs drengs, sem hann var.
Góðvilji og hjálpfýsi voru ríkir þættir í eðli hans og allir, sem
kynntust honum, munu hafa til hans hlýjan hug. Ég bið yður
að votta hinum látna starfsbróður virðingu og þökk með þvi
að Hsa úr sætum, um leið og vér sendum ástvinum hans hlýja
samúð í sorg þeirra og raunum.
12