Kirkjuritið - 01.09.1953, Qupperneq 36

182
KIRKJURITIÐ
því um Kirkjubyggingasjóð, er lagt var fram á síðasta Alþingi
að tilhlutan biskups. Telur hún, að með því sé stórt skref stigið
í rétta átt, og að það sé hin fyllsta réttlætiskrafa, að söfnuð-
unum sé veitt aðstoð af hálfu þess opinbera til kirkjubygginga
í sóknum landsins og endurbóta eldri kirkna. En þar sem bæði
er, að kirkjubyggingarþörfin er brýn og aðkallandi í fjölmörg-
um sóknum landsins og byggingarkostnaður orðinn svo hár, að
söfnuðunum er með öllu ofviða undir honum að rísa, þá telur
Prestastefnan þörf á því, að hið árlega framlag til Kirkju-
byggingasjóðs verði tvöfaldað frá því sem ráð er fyrir gert í
frumvarpinu og verði eigi minna en ein milljón á ári. Skorar
Prestastefnan á næsta Alþingi að samþykkja frumvarpið með
þeim breytingum.
Hitt málið var prestssetursjarðirnar. Hefir á undangengnum
árum verið mjög sælzt eftir þeim bæði af hálfu ríkis og ein-
staklinga, kirkjunni til stórtjóns, svo að það er ekki vonum
fyrr, að prestarnir stingi við fótum. Frummælendur voru þeir
séra Sveinn Víkingur, skrifstofustjóri biskups, og séra Þor-
grímur Sigurðsson. Snerust ræður þeirra m. a. um samþykkt
síðasta Alþingis á lögum um heimild fyrir kirkjumálaráðherra
til þess að taka leigunámi hluta af prestsetursjörðum gegn vilja
hlutaðeigandi presta. Var deilt harðlega á þessar aðfarir í um-
ræðunum og samþykkt með öllum atkvæðum ályktun, sem hér
segir:
Prestastefna íslands beinir eindregnum óskum til Alþingis
um, að það nemi úr gildi lög um heimild fyrir kirkjumálaráð-
herra til þess að taka leigunámi og byggja á erfðaleigu hluta
af prestssetursjörðum, er samþykkt voru á síðasta Alþingi, ei^
breyta lögunum þannig, að skipting nýbýlis úr prestssetri se
því aðeins heimil, að fyrir liggi:
a) meðmæli nýbýlastjórnar,
b) meðmæli hlutaðeigandi prests, sóknarnefndar og Pr0'
fasts,
c) samþykki skipulagsnefndar prestssetra,
d) samþykki biskups.
Telur Prestastefnan áðurnefnd heimildarlög gagnstæð vilJa
allrar prestastéttarinnar og lítur á þau sem réttarbrot og frek-
lega móðgun í garð kirkjunnar.