Kirkjuritið - 01.09.1953, Side 50

196
KIRKJURITIÐ
tröppur dómkirknanna fyrirtaks leiksvið, og síðan torgið
fyrir neðan. Þarna þróast smám saman leiklist, sem gat
annaðhvort verið heilög þjónusta eða skemmtun fyrir
fólkið, eða hvorttveggja í allsérstæðu sambandi hvað við
annað. Paradís bar venjulega hæst, og þegar Guð almátt-
ugur kom sjálfur við sögu, kom hann innan úr helgidóm-
inum, og stundum táknaði söngur drengjakórsins innan
úr kirkjunni englasöng himnanna. Það, sem gerðist á jörð-
inni, var leikið á þrepunum, en einhvers staðar fyrir neðan
sást gínandi gin á ægilegu skrímslishöfði, og barst þaðan
hin megnasta fýla og ófögur hljóð. Þar var helvíti. Fólkið,
sem horfði á leikina, fylgdist með hinni hörðu baráttu,
sem máttarvöld ljóss og myrkurs háðu um mennina. Það
sá píslarvottinn standast hinar hörðu raunir og hverfa inn
í paradís með englum Guðs. Það sá kvalarana, sem horn-
óttir púkarnir þeyttu ofan í gin skrímslisins. Það sá hvorki
meira né minna en sögu heimsins, allt frá sköpuninni og
til dómsdags. .Þegar á leið, fór leiktækninni undarlega mik-
ið fram, og fjölbreytt tæki voru notuð, til þess að gera
allt sem eðlilegast í framkvæmd. Furðulegustu hlutir áttu
sér stað, án þess að áhorfendur gætu gert sér grein fyrir
aðferðinni. Ekki urðu leikir þessir sneyddir gamansömum
atvikum, þó að andi þeirra væri alvarlegur. Sem dæmi
má nefna það, að til var leikur um Nóaflóðið, þar sem
kona Nóa vill ómögulega fara inn í örkina, nema hún hafi
með sér vinkonur sínar, slúðurkerlingarnar, sem hún hafði
haft mest gaman af að spjalla við. Annars eru það kölski
og árar hans, sem hvað eftir annað verða til athlægis, al-
veg eins og í þjóðsögunum gömlu. Hann er blekktur og
gabbaður og missir oft af sinni dýrustu bráð.
Brátt fór svo, að leikirnir voru ekki aðeins hafðir unl
hönd frammi fyrir kirkjunum, heldur og víðsvegar í bæj-
um og þorpum. Á Englandi varð það alsiða, að notaðu
voru leikvagnar, sem ekið var frá einum stað til annars-
Þegar kom fram á siðbótartímann, hvarf umsjónin með
leikunum að mestu úr höndum kirkjunnar, en iðnfélögm.