Eimreiðin - 01.07.1926, Side 34

EIMREI£>11'1
Alhygð.
Einar Benediktsson.
Það var laust fyrir aldamót, er eS
fór fyrst að hugsa um það efni, seTCl
ég hef gefið ofanskráða fyrirsÖðn’
en hafði þó að vísu einatt áður huð
leitt ýms atriði, er koma þar
greina. í latínuskólanum gamla var
ég talinn einna fróðastur bekkjar
bræðra minna um rúmmál, og ha
ég varið óvenjumiklu af tíma mínUIT1
til þeirrar greinar, en las að öðrU
leiti fremur slælega og skrykkjó
Þegar ég var orðinn málafærslumaður
í Reykjavík, fór ég þar á mót a
ryfja upp ýmislegt, sem ég ha
vanrækt á námsárunum — og þá datt ég eitt sinn ofan á e|Iia
athugun, sem varð síðar þýðingarmikil fyrir lífsskoðanir mínar’
Ég var á gangi ofarlega í bænum og hafði enga sérst
fyrirætlun, og sá ég þá mann standa úti fyrir húsi einu ^
opinni, tómri tunnu. Hann hélt á dálítilli seglgarnshönk
mældi af henni þrjár breiddir tunnuopsins. Ég vissi að beY
fer svo að til þess að finna ummál ílátsins, nokkurn ve8^.g
En ósjálfrátt staðnæmdist ég þarna og fór að hugleiða
aldagamla viðfangsefni vísindanna, nákvæmt hlutfall urnIT10g
og miðlínu hrings. Ég velti þessu fyrir mér upp a^ur..n
aftur, og þá fanst mér alt í einu eins og dögun af ným
kæmi yfir mig.
Með eldingarsnatri hugans rann upp fyrir mér sú sanI! af
ing, að þar sem reikningslögin leiða ekki til fullkomi .
úrlausnar, þar hljóta röng hugtök eða villandi orð oS ^
hins mannlega máls að valda vandanum. Stjörnuspekm
nákvæmlega fyrir gang himintungla. Lögmál vísindanna s]e
sem bjargfastur grundvöllur — og leiðir hafskipiu i ■
gegnum myrkur og storma. Af hverju orsakaðist þa p
árekstur í ákvörðun hlutfalls milli línu og boga?