Eimreiðin - 01.07.1926, Síða 77

E'MREIÐIN
URÐARDÓMUR
253
^arna sátum við og spjölluðum um daginn og veginn og
létum sem minst á okkur bera.
Eg man ekki hvernig á því stóð, að ég fór að tala um
terðabæturnar hans, en það varð til þess, að hugur Þórðar
^°r inn á brautir minninganna. Hann sagði:
»Það er auðséð, að ég hef verið í Tungu«.
Eg vissi það, að á æskuárum sínum hafði Þórður dvalið
JJ111 tíma á stórbýli einu, sem Tunga heitir, norðan við Dala-
e*ði, og var það álit manna, að þaðan hefði hann dugnaðinn
°2 framtakssemina við búskapinn.
En nú brá svo við, að Þórður varð alt í einu hugsi. Hann
Sa* á kistu við skemmuloftsgluggann og horfði í gaupnir sér.
»Tunga hefur verið myndarbær«, sagði ég.
»Eað var mesti myndarbær«, svaraði Þórður, og svo kom
a^»r þögn.
^lt í einu sagði hann:
»Það er kynlegt, að stundum ber það við, að menn muna
sem liðin eru fyrir löngum tíma, svo skýrt og greinilega.
aEgleymdu atburðirnir verða þá svo ljósir.«
»íá, það getur verið dálítið skrítið«, sagði ég.
Þórður hélt áfram.
þ »Þessar gömlu minningar eru einskonar vín fyrir hugann.
ær eru svo góðar og blessaðar, svona við og við. En ef
e,rra er oft notið, verða þær slæmar — eins og vínið.
•p ^úna, til að mynda, man ég svo vel tímann, sem ég var í
Un9u. Eg kom þangað um vor og fór þaðan á útmánuðum
Var þar næstum fjögur missiri. . . . Eg var ekki beysinn
°gur þá — þegar ég kom að Tungu. Raunar var ég ekkert
j^a að manni, en þar fékk ég lífsreynsluna, eða að minsta
°st> undirstöðu hennar. — Ég er alinn upp hérna í Innra-
al> hjá tengdaföður mínum, er síðar varð. Faðir minn heit-
j . °9 fóstri voru vinir og nágrannar. Faðir minn bjó hérna
. 'r_ ^andan ána, í Fremra-Seli. Ég misti hann, þegar ég var
lorða árinu, en móðir mín dó þegar ég fæddist. Þeir voru
lr atorkumenn og hjálpuðu hvor öðrum þegar í nauðirnar
^ • Svo vildi það til eitt haust sem oftar, meðan fært var frá,
hagalömb fóru í svelti hér uppi í flugunum. Fóstri minn
01 föður mínum orð og bað hann að hjálpa sér til að ná