Eimreiðin - 01.07.1926, Síða 84

260
URÐARDÓMUR
EIMREIÐlf!
inum að búa þannig um mig, að ég geti lagst rólegur
hvíldar frá þessu öllu saman. Eg reyndi að gera það, sem e_S
gat til þess, að Rósu minni og börnunum okkar gæti liðj^
vel. Ég hef líka reynt að hafa ekki margt til að íþynðl3
samviskunni með. En stundum, einkum fyrstu árin mín í hjóna-
bandinu, fanst mér eitthvað á vanta.«
Þórður þagnaði og leit í gaupnir sér. Þannig sat hann
stund og þagði. Ég hugsaði um sögu hans og undraðist. Þa
heyrðum við alt í einu dómadags hark á þekjunni yfir höfð'
um okkar, og Þórður snaraðist á fætur. »Það er bölvnðlir
klárinn,« sagði hann, »hann getur ekki annarsstaðar verið en
hér uppi á þekjunni, síðan túnið var slegið«. Svo bætti hann
við eftir andartaks þögn í spakari rómi: »Jæja greyið! Hann
vill kroppa þar sem bezt er og loðnast. Hver ætli lái honum
það. Við verðum samt að reka hann ofan, svo hann brjóh
kofann ekki niður. Það yrði handtak að reisa hann að nýjm
Þórður skaut gangnakútnum niður í kistu, svo gengum vl
ofan og út. Ég kvaddi hann við dyrnar og fór heimleiðis-
Það var farið að rökkva. Hægur andvari stóð af heiðinn1'
og árniður heyrðist í fjærlægð. Friðarblær var yfir litla by
inu þarna efst í dalnum.
Sigurduv Helgason■
Fundabók Fjölnisfélags
3. dez. 1842—27. maí 1847.
|1. fundur 18431.
21*i dag Janúarmánaðar var fundur haldinn hjá BanS1
litlu Konúngsgötu og voru 9 menn á fundi.
Fyrst var lesið upp, það er framfór á næsta fundi, og sam
þikkt. Jónas, framsögumaður laganefndarinnar, las þvínæst ui