Eimreiðin - 01.01.1931, Blaðsíða 72
52
Á MÓTUM TVEGG]A ÁRÞÚSUNDA
EIMREIÐIN
Peter Norbeck, öldungaráös
meölimur, formaður sendi-
nefndar Ðandaríkjaþings á
alþingishátíðinni.
O. Ð. Burtness, þingmaður,
fulltrúi þjóðþings Bandaríkj-
anna, á alþingishátíðinni.
F. H. Fljozdal, forseti banda-
Hags járnbrautarmanna, fulltrúi
þjóðþings Bandaríkjanna á
alþingishátíðinni.
á oss hvílir sem ríki? Hefur fámenn-
asta og umkomuminsta ríkið í álf-
unni prófað sjálft sig, metið styrk
sinn og veilur, af tindinum milli tveggja
árþúsunda, þess sem hvarf, og þess,
sem er framundan?
Þeir, sem staddir voru í Almanna-
gjá að morgni 26. júní í sumar, munu
seint gleyma þeirri stund. Eins og
pílagrímar að gröf dýrðlings streymdi
fólkið í þúsundatali að úr öllum átt-
um, til þess að safnast saman til guðs-
þjónustu undir íslenzkum vorhimni,
með hamramúrana að hliðarstúkum og
grænan grassvörð gjárbotnsins að gólfi.
Þarna var kirkjan tilbúin af höndum
náttúrunnar, og fram úr skýjum him-
ins braust sólin og varpaði ljóma yfir
hinn marglita mannfjölda. Var sem
sjálf sögunnar dís svifi yfir staðnum
og varpaði upp myndum liðinna at-
burða, enda varð einum erlendu full-
trúanna að orði í viðræðu við þetfa
tækifæri, að hér væri sem heil þjóð
væri að lifa upp aftur sögu kynslóðanna
í landinu. Á Þingvöllum hafði ríkis-
hugmyndin eflst og dafnað. Þar hafði
hún mætt mestum styrk og hörðust-
um hnekki. Þar hafði skorist í odda
um hagsmuni þjóðar og erlenda valds-
ins. Þar hafði ofstopi innlendra og út-
lendra ójafnaðarmanna orðið að lúta
í lægra haldi fyrir sameinuðum vilja
landsmanna, oft eftir harða baráttu og
mikið tjón. Þar var miðstöð þjóðlífsins
um langt skeið. Ætla mætti, að ís-
lenzka ríkinu sjálfu hefði orðið mestur
styrkur að alþingishátíðinni, hún hefði