Eimreiðin - 01.01.1931, Blaðsíða 119

ElMREigiN
MÆRIN FRÁ ORLEANS
99
Ur|nið sfarf og Iifa rólegu og áhyggjulausu lífi, það sem eftir
æfinnar. Veslings Jeanne, bara hún hefði fengið að
Vigja löngun sinni og fara heim. En því var ekki við komandi.
nershöfðingjar franska hersins vildu ekki af henni sjá. Með
ana í fylkingarbroddi gátu þeir komist yfir allar torfærur og
sigrað alt. Hún varð viljalaust verkfæri í höndum þeirra og
fékk
Par
engu að ráða. Hún var send nauðug með hernum til
’sar, sem ennþá var í höndum Englendinga. Einn dag
særðist hún hættulega. Skömmu seinna náði hún sér. En hún
Uar ekki sama lífsglaða og fjörlega stúlkan eins og áður. Hún
atði ekki sitt fyrra jafnaðargeð, og hinar himnesku raddir
ekki til sín heyra lengur. Eitt kvöld sjáum vér hana halla
Ser upp að einni stoðinni í kirkjunni í Compiégne, umkringda
eins og svo oft af fullorðnu fólki og ungum börnum. Hún
ekur til orða og segir: »Kæru vinir mínir og elskulegu börn.
. aur>arlega segi ég yður. Ég hef verið svikin og mun komast
nendur óvina minna. Biðjið fyrir mér, því nú get ég ekki
en9ur þjónað konunginum eða hinu fríða Frakklandi«. —
e9ar Jeanne kemur fyrst fram á sjónarsviðið, grípur Eng-
endinga skelkur og óíti. Þeir efuðust ekki um, að þarna væri
V írnáttúrleg vera. Það gerðu flestir Frakkar ekki heldur. En
aglendingar héldu, að hún væri boðberi frá djöflinum sendur,
n Frakkar, að hún væri send frá guði. Þegar þeir sáu,
vernig ^rakti þá borg frá borg, sveit úr sveit, styrktust
Peir í fr,5
sinni. Þeir kostuðu því kapps um að ná henni á
a d sitt. Skömmu síðar var hún svikin á vald Burgundar-
• r °9a, sem svo seldi hana fyrir ærið fé í hendur Englend-
^gum. Það var 23. maí 1430, ári síðar en hún hafði frelsað
r eansborg. Englendingar voru sem steini slegnir, þegar
liV S'u ™ær ^ra Örieans, Sem hafði valdið svo miklum ótta í
íkl' Leirra- var hvorki flagð né fordæða, heldur ung stúlka,
u æucr holdi og blóði. Nú var henni bráður bani vís. Nú var
þ? gera fyrir Englendinga að fá hana ákærða fyrir galdra.
^a myndi gyllingin fara af krýningu Karls 7., og þá væri
völri e.von fyrir þeirra kornunga konung að komast að
jn 0um á Frakklandi. Franska kirkjan var velviljuð Englend-
,\nm, Hún gerði sitt til. Var ]eanne stefnt fyrir franskan
Un jndómstól. í 7r/2 mánuð var hún dregin úr einni dýfliss-
Sen‘ annarar. Hún bjóst fastlega við, að konungur myndi
he S^r Hálp, og hinar himnesku raddir myndu koma aftur
varð' ,^'aIPar °S hughreystingar. En hvorugt varð. Loks
ard' ao,*ata dl skarar skríða. 9. janúar 1431 byrjaði villutrú-
ernstóllinn í Rouen starf sitt gegn Jeanne d'Arc, þessi
u Ur- sem mun verða eilíft svívirðingarmerki kaþólsku kirkj-
ar> og verður aldrei af þveginn. — Áður fyr var höfð