Eimreiðin - 01.04.1932, Qupperneq 40

160
JOHN MASEFIELD
EIMREIÐ*N
skáldsagna hans. Skemtileg og vel sögð er einnig skáldsaga0
Odtaa (1926). Allra síðustu rit hans, The Wanderer of Liver-
pool (1930) og Minnie Maylow’s Story and Other Tales and
Scenes (1931) eru fyllilega samboðin lárviðarskáldinu, bæði
að efni og listfengi.
Auk lárviðarskáldstignarinnar hefur öðrum virðingum riSn|
yfir Masefield. Konunglega Bókmentafélagið brezka ssernd'
hann skáldskaparverðlaunum sínum 1912 og kjöri hann heið'
ursfélaga árið eftir. Þá hafa tveir víðfrægustu háskólarnir
ensku gert hann að heiðursdoktor sínum. Nægir þetta til a5
sýna, hversu traustum fótum frægð hans stendur.
III.
Masefield hefur verið nefndur lárviðarskáld hafsins OJ'f
poet laureate of the sea). Vel myndi honum sæma það heiti-
Hann hefur ort merkileg sævarljóð og sérkennileg, sem hefðn
trygt honum virðulegan sess meðal enskra ljóðskálda. ÞesS1
ljóð hans er einkum að finna í kvæðasafninu Salt Water
Ballads. Flest eru þau í söguformi, óhefluð en áhrifamiki,
glöggar myndir úr lífi sjómanna. Lýsa þau að jafnaði storm
um eða skipbrotum, eða á aðra hönd skammvinnum fagnaðar
stundum sjómanna, meðan skip þeirra liggja í höfn. Þá er
flokkur kvæða þessara bygður á söngvum þeim, sem sjómenn
kyrja við hin ýmsu störf sín á skipsfjöl, svo sem þegar akkeri
er vegið eða seglum ekið. Og öll eru kvæði þessi á kjarn-
miklu, óprúðu máli sjómanna, sem Masefield hafði drukkið '
sig á árum þeim, er hann átti heimili í stafnklefa þeirra. Þa
er því ósvikinn sævarhreimur í þessum kvæðum. Mun óhæ
mega segja, að ekkert enskra ljóðskálda hafi lýst lífi sjómann3
af jafnmikilli nákvæmni, skilningi og djúpskygni sem Masefiel
Eflaust þykir sumum nóg um ruddalegt sjómannamál hans og
um bersöglar lýsingar hans; lesandinn horfist hér í augu V1
sjálfan raunveruleikann, en gull er þar með soranum — gnSS
fegurðar. í kvæðinu »Sea-Fever« (»sævar-hungur« maetti ka
það á íslenzku) lýsir skáldið fagurlega og kröftuglega, svo a
bergmálar í hverri sævarelskandi sál, seiðmagni hafsins. Engu
ólistrænni eða áhrifaminni eru þau kvæði hans, sem dásama
fegurð fjarlægra hafshluta. í Ijóð sín um Indlandseyjar og