Eimreiðin - 01.07.1938, Qupperneq 17

HiMreiÐiN
Hrun.
Eftir Arna Jónsson.
„Man’s love is in raan’s life a thing apart.
’tis woman’s whole existence."
j Lord Bijron.
Pönnukökurnar eru bakaðar, rjóniinn kældur og smákökurnar
^ettar á tvo diska. Ætli hún eigi ekki vindlinga? Þarna er „Meluka“-
SS1’ °S nokkrir eru víst inni í bauknum.
ttvað er klukkan? Hún litur á úrið. Átta. Ætli það sé nokkuð
e'ra> sem liún þyrfti að gera? Ekki svo hún niuni. 0. K.
Hún slekkur ljósið í „eldhúsinu". Þetta er í raun og veru ekki
(lius, aðeins geymsluherbergi, sem hún hefur leigt ásamt stofunni.
, ,n l,arna er vatnsleiðsla og gott rafsuðutæki, svo að þar getur hún
*t‘<ð kaffi og annað, þegar þarf.
j. ^(In gengur inn í stofuna og lagfærir dyratjöldin. Ætti hún að
'C|kja? Nei. Hún vill heldur sitja i rökkrinu hérna við gluggann
°» horfa út vfir götuna þennan hálftíma, þangað til hann kemur.
Hún dregur gluggatjöldin örlítið til hliðar og opnar eina rúðuna.
er dimt. Hvað þau geta verið myrk þessi haustkvöld hérna
. ur norðan. Hún sezt i eina hægindastólinn í stofunni, kveikir i
'jndlingi og horfir út í myrkrið. Raddir af götunni óma inn um
uggann og deyja út í dimt kvöldið. Bílar, sem þjóta með ólíkum
'Hnið, hvisli og þyt, hófadynur þreyttra hesta, fótatak manna, sem
ruða sér heim út í myrkrið. Undir götuljósinu stendur tólf ára
;;er,gur og selur blöð. „Morgunblaðið í dag! Alþýðublaðið í gær!
álkinn! Spegillinn! Morgunblaðið í dag ....!“ Röddin er hás og
'ufnar stundum í brotnu nefhljóði. Hún þekkir hann. Hann lieitir
eJ’nir og er sonur Jóns i „fabrikkunni". Þetta er duglegur strákur,
Sein kaupir verkfæri og bækur um vélar og tækni fyrir spariskild-
lngana. Hann ætlar sér að verða verkfræðingur. Hún brosir. Dálít-
Edison, sem selur blöð. Heima, fyrir vestan, á hún bróður, sem
eninig aetlar sér að verða verkfræðingur. Það eru fleiri skáld en þeir,
seni yrkja. Það eru fleiri verkfræðingar en þeir, sem reikna með
sinus og cosinus.
Hvað er klukkan? Tuttugu mínútur gengin.
^indlingurinn er brunninn. Hún kastar lionum i öskuskálina,
U|har sér aftur og hvílir þung i aflleysi hvíldarinnar. Hálflukt augun
'^eyniir eitthvað, sem enginn þekkir. Ósjálfrátt teygir hvít hönd