Eimreiðin - 01.07.1938, Blaðsíða 99

cimreiðin
LISTAMAÐURIXN OG FOSSINN
331
fyrir vini. Mennirnir hafa snúið við honurn baki. í stað þess
tekur náttúran hann í faðm sinn. Nú elskar hann blómin meira
en nokkru sinni fyr. Á fögrum morgnum bíða hans tár á krónu
lindadúnurtarinnar og bros á vörum blóðbergsins. Þegar kvöld-
ar lýsa stjörnurnar honum leið, en klettasprungur og hellis-
skútar hjóða húsaskjól, ef hann þárf hvíldar við. Hann festir
k'ygð við hraundrangana fyrir skuggana, sem þeir kasta, og
nliðina fyrir þögnina um lágnættið.
En hvergi kemst hann nær sál blómanna og steinanna en
Víð rætur fossins, þar sem hann laugar burnirótina í silfur-
l'ða. Hvergi er dauðinn og lífið, listin og fegurðin nátengdari
etl þar. A fossbrúninni fagnar döggin morgunsólinni, og kveld-
stjarnan speglar sig i perlum hennar. Fossinn syngur blómin
1 svefn, og þau lúta honum.
Þarna situr listamaðurinn ungi tímum saman þegar kvölda
tekur, horfir á iðuna og hlustar á vatnið falla. Fólkið af næstu
kæjum sér hann þar oft, þegar hallar degi. Engum finst það
nema sjálfsagt, nú orðið, að hann sé þar. Raunar veit það ekki
hvers vegna. Ekki veit það hvers vegna honum er svölun og
E’ó ag niðinum. Ekki skilur það straumhvörfin, sem orðið
kala i sál hans. Það gerir sér ekki grein fyrir því, að list-
Safa hans hefur hreyzt í ást á fegurð hlutanna umhverfis.
hvi nú skilur hann, að búningur jieirra og látlaus prýði er
e'nungis gervi eða tákn þess vitra og göfuga anda, sem skóp
há. Og þenna anda vill hann skilja og þráir að samræmast
honum.
Ef til vill er það þessvegna, að ungi maðurinn kom ekki
heini eitt kvöldið. En ef til vill er það líka af alt öðrum ástæð-
nrn. Hver getur svarað því? Ekki getum við rakið feril óvenju-
legs manns á grýttum leiðum né ráðið hinztu rök lifs hans.
Harnrabeltin ráða ekki gátur, og fossinn gamli svarar ekki
fyrirspurnum.
— En snillingurinn ungi skrifar ekki framar Ijóð sín
u hakka árinnar né teiknar kynjamyndir í hálfþornuð leir-
Eög. Þó finst mér enn sem ég sjái listaverk hans letruð á bergið
1 gilinu, þegar morgunsólin varpar þangað geislum og fossinn
haðar steinana i hvítum úða.