Eimreiðin - 01.07.1938, Blaðsíða 114

346
RITSJÁ
EIMREIÐIN
Bókin Bætir úr brýnni þörf. — Myndirnar cru ágætar og allur fra-
gangur i bczta lagi. Jakob Jóh. Smári.
llans Queling: HIMALAJAFÖRIN. — Þýðendur: Jóhanncs úr Kötlum,
Sigurður Thorlacius. Akureyri 1038. — Útgefandi Þorsteinn M. Jónsson.
(Úrval úr heinisbókmentum barna og unglinga, 5.) — Þetta er skeinti-
leg frásögn um för býzks skátahóps til Indlands, og er skýrt frá því, hvað
fyrir ]>á ber þar i landi. Þeir sjá t. d. Bombay, verzlunarmiðstöð Vestur-
Indlands, Delhi, liöfuðborg Indlands að fornu og nýju, Benares, Kalkútta,
Himalajafjöllin með Mount Everest, — heimsækja Gandhi og Rabindranath
Tagore, — lenda í ýmsum ævintýrum á eyðimörkum, frumskógum og fjöll"
um o. s. frv. Er það áreiðanlega gaman fyrir unglinga að lesa um þessa
skemtilegu, síglöðu og fjörugu félaga.
Þýðingin er yfirleitt góð, en þó er á stöku stað dálitill útlenzkukeimur
að málfarinu, t. d. „góðlyndur eins og liann var“ eða „í lieitri liádegissól-
inni“ (í staðinn fyrir „i heitu hádegissólskininu") o. s. frv. En þetta eru
smámunir, og að öllum jafnaði er málið prýðilegt.
Jakob Jóh. Smári.
Grétar Fells: .4 VEGUM ANDANS. Nokkrir fyrirlestrar. Rvik 1938 (Guð-
spekifélag íslands). Erindi þessi fjalla um andleg efni, eins og nafn bók-
arinnar bendir til. Það fyrsta heitir „Menskir menn“ og ræðir um helztu
einkenni fullkomins manns og þá yfirburðamenn, sem stundum eru nefndu
meistarar. Erindið er merkilegt vegna þess, hve vel og skemtilega e’
farið með bið vandasama efni. Um „meistarana" hefur mikið verið ritað
undanfarin ár, en margt af þvi, sem um þá liefur verið sagl, virðist frein-
ur óábj'ggilcgt. Sumir iiafa lialdið, að þeir gætu fundið slíka menn með
því að leita þeirra um viða vegu. Þessir meistara-veiðarar leita venjulei?*1
langt yfir skamt, þvi hve oft er ekki meistarinn mitt á meðal vor, en VCI
þekkjuin hann ekki. Hin önnur erindi i þessari bók eru: Frá táli til veru-
leika, „Vegurinn", Friðarhöfnin, Þroskaleiðir manna, „Úrvalsmenn >
Þroskalindir, Gullgerðarlist, Guðspeki og guðsdýrkun, Guðspeki og and-
legt líf, og loks erindi uin fjallræðuna. Hógværð og lotning fyrir and-
legum verðmætum einkenna þessi erindi. Og þó að þau séu að sjAlf
sögðu samin í anda guðspekifræða, enda liöfundurinn einn af leiðtogum
guðspekihreyfingarinnar hér á landi, þá eru þau blessunarlega laus ' ’1'’
kreddur, sem þessi lireyfing hefur ekki, fremur en aðrar slikar, farið vaI
liluta af með öllu. En lífsgildi andlegra stefna fer löngum eftir því, t"1
vel tekst að halda þeim utan við sérkreddur og forða þeim frá að lenda
í þröngum farvegi erfikenninga. Eftir erindunum að dæma ætti breJ
ingunni hér á landi að vera vel liorgið undir handleiðslu liöf.
Nokkur lýti eru það á bókinni hve prófarakalestur er slæmur. Nokkrai
verstu prentvillurnar eru leiðréttar aftan við lesmálið, en þó livergi n®r‘
allar. Ef erindi þessi eru lesin með atliygli ættu þau að geta orðið Þa ’
sem liöf. tekur fram i formála að hann ætlist til: „vinur, cr hvisl81