Eimreiðin - 01.07.1938, Qupperneq 98

330
LISTAMAÐURINN OG FOSSINN'
eimbbiðis
alt skýrt og ljóst fyrir sér, hvert smáatvik rifjaðist upp. Hann
mundi, hvar þau höfðu setið i hvamminum og hvernig vörðu-
brotið fyrir ofan þau hafði kastað löngum skugga yfir móann,
þar sem nokkrar kindur voru á beit. Svo fór döggin að falla
á stráin. ...
Endurminningin um þetta kvöld lét hann aldrei í friði. Hg
í kjölfar hennar kom sorgin. Þær fyltu hjarta hans í fyrstu
sælublandinni beizkju, líkt og ilmi fölnaðra lilja. En svo kom
takmarkalaus þjáning, sem falið getur blómin á enginu í rökk-
urmóðu, Iátið thnann staðnæmast og breytt einum degi í heila
eilífð.
Yfir líf hans færðist kvöl þess manns, sem þráir hvild, svefn
og drauma. Hann bíður þess með óþreyju, að langir dagar líð1
og nóttin komi. Svo þegar hún loksins lcemur, ber hún ekk1
annað í skauti sér en ennþá meiri kvöl. Stundum getur liann
ekki sofið. Stundum dreymir hann, að hann sé á ferð. Leiðm
liggur eftir mjóum hamrasillum með hengiflugi fyrir neðan-
Hann klifrar í óðaönn, tyllir tánum á stallana, seilist upp fyrlf
sig, læsir fingrunum í bergið, missir tökin og hrapar. En hann
skaddast ekki. Eftir skannna stund er hann aftur farinn :'ð
klifra í bröttum hömrum yfir svörtu djúpi.
Og eftir langa nótt rís hann úr rekkju til þess eins að heilsa
degi, sem aldrei ætlar að líða. Hann er eins og vegfarandi, seI11
lendir i sandkvikum. Fyrst sekkur hann upp að knjám, siðan
í mitti og undir hendur. Fegurð sólarinnar, ilmur blómanna
og tign fjallanna hafa aldrei verið þvílík áður. Hann horfir a
dýrð þeirrar veraldar, sem hann er að kveðja og hlustar a
raddir lifsins með djúpum sársauka og söknuði. Svo horín
hann löngunaraugum í áttina til dagsbirtunnar í hinzta sinm-
Það renna upp mildari dagar á ný. En listamaðurinn ung1
er hættur að teikna kvnjamyndir í ógróin leirflög, og söng1,r
hans bergmálar ekki lengur frá standbjörgunum hinumeg111
í dalnum. Hann ei- hættur að segja æfintýri vafin hjúpi óta?m
andi imvndunarafls, — hann vantar áheyrn. Fólkið í dalnm11
segir, að hann sé undarlegur og fari einförum.
—------Á inilli hans og þess er nú djúp staðfest, sem ahl,el
verður brúað. Hann velur sér kalda steina og skammlíf blom