Eimreiðin - 01.01.1944, Blaðsíða 55
EiMREieiN HVERS Á [THOMASJ HARDY AÐ GJALDA?
35
ensku, sem T. H. ritar, er vitanlega langt fyrir neðan það, að
liann mundi skilja frumtextann til fullrar hlítar, enda er lion-
um vansalaust að liafa ekki þá kunnáttu. Hana hefur fortaks-
laust enginn þeirra Islendinga, sem nú eru hér á landi. Eitt af
því, sem ég hef alla tíð liaft megnustu óbeit á, er uppgerðar-
hæverska. Hún er aldrei annað en gort vesalmennisins, dulbúið,
en þó ekki svo, að skynsama menn blekki. Hún er beita á öngl-
inum, sem á að krækja í liólið. Það er ekki mikillæti, lieldur
blátt áfram skyldug lireinskilni, þegar ég því segi hér, að sjálfur
muni ég komast næst því að hafa þessa þekkingu. Þó skortir þar
mikið á, að ég nái markinu. Því var það, að við þýðinguna á
Tess leitaði ég, eins og ég hef frá skýrt í formálannm, erlendrar
aðstoðar, og þá vitaskuld lijá þeim mönnimi, sem segja má, að
hafi gert T. H. að sérgrein sinni og ritað góðar bækur um rit
hans og mál. Það er eitt að geta lesið bók sér að góðu gagni og
annað að geta flutt efni Jiennar óbrjálað yfir á annað tungu-
niál. Þetta atriði ætla ég, að þeir einir þekki til fulls, senr eitt-
livað liafa við þýðingar fengizt.
En því tel ég mig (því að það geri ég) standa mörgum öðrum
betur að vígi til þess að þýða sögur Hardys, að ég lief — for-
takslaust einn Islendinga — lesið rit lians að staðaldri í meira
ei1 tvo áratugi, og lesið þau í þeim tilgangi að öðlast sem fyllstan
skilning á sjálfum þeim og liöfundi þeirra. Ég lief — líka einn
Islendinga — lesið livert það orð eftir liann, sem til er á prenti
1 þeim ritum, sem almenningur á Englandi á aðgang að, og ég
hef f fjöldamörg ár lesið öll þau rit unr hann, sem mér liefur
tekizt að ná í, enda er nú Hardy-safn mitt orðið svo umfangs-
Hiikið, að jafnvel í enskuinælandi landi mundi það þykja ekki
onierkilegt. I því er líka það sem mér er kunnugt um, að ritað
hafi verið um Dorset-mállýzkuna, en liana talar einmitt svo rnargt
af sveitafólkinu lijá Hardy. Ég lief unnað T. H. mest allra
erlendra rithöfunda, og af ensku sveitafólki (en það er flest
sögufólkið hjá Hardy), lifnaðarliáttum þess og lífsskilyrðum,
hcf ég haft allnáin kynni. Sumir kynnu að álykta, að allt þetta
mætti stuðla að auknum skilningi á þeim liöfundi, sein liér um
faeðir. Ég efa þó, að T. G. skilji, livað það kemur málinu við.
En út af fyrir sig er allt þetta ekki nóg til þess, að ég geti
þýtt sögu eftir Hardy, svo að sæmilega fari. Eftir er íslenzka