Eimreiðin - 01.01.1944, Blaðsíða 78

58
LÆRÐUR LEIKARI
ICIMREIÐIN
efni fyrir. Vorið 1928 átti
að minnast altlarafmælis
Henriks Ibsen með leik-
sýningu. Fvrir valinu varð
„Vil]iöndin“, eitthvert tor-
ráðnasta og vandamesta
leikrit Ibsens, og Haraldi
Björnssvni var falin leik-
stjórnin. Hið langþráða
samstarf við leikfélag liöf-
uðstaðarins var liafið, en
jafnframt þrotlaus barátta,
sem staðið liefnr fram á
þennan dag, þar sem ýms-
ir voru andstæöingar.
Sýningin á Villiöndinni
var enginn sigur ívrir Har-
ald Björnsson. Verkefnið
út af fyrir sig var illa til
þess fallið að leiða í ljós
leikstjórnarhæfileika hans.
Honum er gjarnt að taka
verkefni sín traustum tök-
uni, leysa upp atriði og
atvik í nákvæmar eindir,
mældar og skornar,
byggja upp traustar veru-
leikamyndir og skipa
bverju og einu á sinn stað
í leiknum útúrdúralaust.
Með þessari aðferð verða
leikir, sem tala frekar til
tilfinninganna og hug-
myndaflugsins en til skilningsins, bláþráðóttir og beinaberir.
Hinn óliugnanlegi tvíveðrungur í þessu leikriti Ibsens fór forgörð-
um. Það stoðaði lítt þótt Haraldur léki Gregers Werle injög sóma-
samlega upp á sína vísu. Leikaðferð lians stakk í stúf við aðferðir
meö'leikenda hans, en var livorki betri né verri en hinna helztu
Scapin (Haraldur Björnsson) í sjón-
leiknum „Hrekkir Scapins“ c/lir
Molií're.