Eimreiðin - 01.01.1944, Blaðsíða 60

40
HVERS Á [THOMAS] HARDY AÐ GJALDA? kimrkiðin
Svona er það nú um Grím. En livað um Hardy. Jú, bleasaðir
verið þið, ég liefði svo sem mátt yrkja, ef ekkjan liefði ekki
verið á lífi. Því að vitaskuld mundi hún lesa gaumgæfilega það,
sem hirt er liér norður á Islandi, og ekki var liætt við, að málið
yrði lienni þröskuldur. T. G. hefur sennilega grátið, og ekki
krókódílatárum, yfir hugarangist ekkjunnar. Hann er talsmaður
ekkna og föðurlausra, og meira en talsmaður, því að nú sé ég
í Helgafelli, að hann muni ætla að fara að ala upp munaðarlaus
börn Dana og Norðmanna. (Actions speak louder tlian words,
segja Englendingar). Ekki er að efa liöfðingsskapinn, og fjarri
sé það mér að segja, að þá séu flestir sótraftar á sjó dregnir til
harnauppeldis, þegar T. G. tekur að sér það lilutverk, en liitt
segi ég, að aldrei liafði mér komið hann í liug til þessarar
rausnar.
En það var ekkjan, sem var til umræðu, þ. e. a. s. Florence
Emily Hardy. Já, og liér talar ritstjórinn, sem er að „lappa upp
á íslenzkar bókmenntir“ með tímariti sínu. En „komst upp um
strákinn Tuma“, segir alþýðlegt orðtæki. Þessi ágæta kona (ég
hef of lítið frætt T. G. um liana og þyrfti að bæta þar um við
tækifæri) liafði nú raunar legið liálft þriðja ár í gröf sinni,
þegar ég orti umræddar vísur, og þrjú ár, þegar þær birtust 1
Skírni.
Ég hafði ekki alveg lokið við að tala um þetta réttleysi liinna
dánu. Eins og líklega í öllu öðru, eru þeir þar algerlega á önd-
verðum meiði, livor við annan, Tómasarnir. T. H. taldi það
eina hina allra-helgustu skyldu ritliöfundarins að halla í engu
rétti framliðinna, sem engri vörn geta fyrir sig komið. Hvað 'eftir
annað víkur hann að þessu efni (aftur er það auðvelt að láta i
té tilvitnanir) og kallar það „a horror to contemplate“, ef rit-
liöfundur gæti ekki þessarar skyldu. Sjálfur gætti liann hennar
með svo frábærri samvizkusemi, að til hans verður nú jafnað i
Jiessu efni, en ekki lengra.
Því á ég liægt með að trúa, og vel h'kar mér Jiað, að Pétur
Jakobsson braski ekki í að fá ljóð sín þýdd á erlendar tungur.
Pétur mun ekki telja sig stórskáld, en skemmtun lief ég haft af
ýmsu því, er hann liefur ort, og ég vildi að ég gæti sagt hið
sama um kveðskap Tómasar. En ekki er dómgreind Péturs öll*
um lánuð. Ég vissi eitt sinn urn leirskáld (það skiptir engu, :1