Eimreiðin - 01.09.1960, Page 38

HöfuSverkur
eða undirbúnings-
námskeið
í stjörnufræði
Nobody knows the troubles I liave seen,
nobody know my sorrow.
Nobody knows the troubles I liave seen.
Glory hallelujah!
Negro Spiritual.
Við ösluðum yfir votengið, óð-
um brokið í kálfa og stefndum á
bæinn. Ég hafði gert það fyrir bæn-
arstað félaga míns, af því að það
var laugardagskvöld og sérstaklega
stóð á, að skreppa með honum þessa
bæjarleið, en hefði ég vitað, að ég
mundi vökna í fæturna, hefði ég
hvergi farið. Þetta sumar vorum
við í vegavinnu vestan í heiðinni,
sem nú lá að baki okkar, og vorum
frá þorpinu, sem stendur við langa
og mjóa fjörðinn hinurn megin við
lieiðina. Félagi minn var tuttugu
og fjögurra ára gamall og átti konu,
en ég var nítján ára gamall og var
ókvæntur. Konan hans var langt i
burtu, i þorpinu við fjörðinn, og
hann var horngrýti kotroskinn,
enda var það hann, en ekki ég, sem
átti erindi á bæinn, meira að segja
brýnt erindi. Á sunnudaginn var
höfðum við farið á árlega sumar-
dansleikinn í skóginum við ána
austan við heiðina, og fólkið í
sveitinni kallaði þennan dansleik
skógarball og þótti fjarska gam-
an að því. Ég kann ekki að dansa
og ráfaði einn um skóginn allan
daginn og var í fýlu. En félagi
minn dansar vel og er mikill
kavaler, og dóttir bóndans á bæn-
um, sem við ætluðum til, dansar
líka vel og er hispursstúlka, og þau
dönsuðu mikið saman á ballinu, og
skógurinn var grænn og þéttur og
bjó yfir leyndardómum. Og sUlT1
pörin kærðu sig ekki um að nota
danspallinn, sem hafði verið slegi^
upp í rjóðri í skóginum, lieldn1
dönsuðu úti í skóginn og þurfn'
ekki á músik að halda dálitla stund-
Já, mikið gat fólkið enzt til a
dansa þann dag. Og félagi minn
dóttir bóndans á bænum, sem
ætluðum til, höfðu verið n>'
kvæmlega sama sinnis og pöm1’
sem dönsuðu út í skóginn, og þa_r
hafði hann, undir laufþungri birk1
krónu, lofað því að heimsækþ1
hana næsta laugardagskvöld, seirr
sé í kvöld, og gista um nóttina,
svo skyldi vilja til, að þeim
færi á að rifja upp, í einrúmi, en
urminningarnar frá skógarballi1111'
Og félagi minn var nú karl í k1‘rP
inu. Ef hann lofaði að hitta stúl 11
á ákveðnum stað og tiltekn11111
tíma, þá stóð hann við það. Svo
leiðis loforð sveik hann aldrei.
var hann að fara til að efna loí°r .
ið, en foreldra hennar mátti e
gruna neitt, og þess vegna bað ha