Eimreiðin - 01.09.1960, Síða 102

286
EIMREIÐIN
þessar þýðingar fjallað hér, en fljótt á
litið virðast þær vera vel af hendi
leystar, þó að skemmtilegra hefði verið,
ef sumir þýðendanna hefðu getað stillt
sig um að klína við þær formálum með
meira eða minna pólitískum athuga-
semdum frá eigin brjósti. En ekki
er um neitt slíkt að ræða í sambandi
við Gróður jarðar.
Helgi Hjörvar er kunnur fyrir vand-
að mál, enda viðurkenndur sem ágæt-
ur þýðandi. Hann hefur lesið þýðingu
sína á Gróðri jarðar í útvarpinu fyrir
nokkrum árum, svo að sagan mun
mörgum kunn. Ég fæ ekki betur séð,
en að þýðingin sé með ágætum, og
sumstaðar lireinasta snilld. Vil ég í því
sambandi benda á kaflana um viðskipti
Ólínu og Ingigerðar í fyrri liluta bók-
arinnar, og frásögnina af því, þegar
Isak fékk sér sláttuvél, svo að aðeins
tvennt sé nefnt. Þar virðist mér þýð-
andinn komast eins nálægt stíltöfrum
Hamsuns og framast er unnt, en Hams-
un er einn af þeim höfundum, sem
mjög erfitt er að þýða. Mér dettur í
hug í þessu sambandi, að gaman væri,
ef Helgi Hjörvar sæi sér fært að þýða
Konerne ved vandposten næst, eða þá
sögurnar um Ágúst. Þar er af nógu að
taka.
Hafi þýðandi og útgefandi alúðar-
þakkir fyrir, að hafa komið Gróðri
jarðar í íslenzkan búning, með þeim
ágætum, sem raun ber vitni.
Jón Björnsson.
Joan Grant: VÆNGJAÐUR FARAÓ.
Steinunn S. Briem þýddi. Útgefandi
I’rentsmiðjan Leiftur. Reykjavík
1960.
Vængjaður Faraó er ein sérkennileg-
asta bók, sem út hefur komið á síðari
árum. Hún hlaut heimsfrægð á skömm-
um tíma og hefur verið gefin út í u®
tuttugu útgáfum í Bretlandi.
Þótt undarlegt megi virðast ber
mönnum ekki saman urn hvernig
flokka eigi bókina. Sumir líta á hana
sem frábærilega vel samda skáldsögu-
Aðrir telja hana trúar- eða heimspeki-
rit fulla af yfirskilvitlegri speki hinna
fornu sjáenda, sem fjallað geta una
gátur tilverunnar af djúpskyggn1
þeirra, sem hafa tveggja heima sýn-
Höfundurinn liefur sína eigin skýr-
ingu á eðli bókarinnar og er þess getið
í óvenju skemmtilegum formála, sem
þýðandi fylgir bókinni úr hlaði nieð.
Höfundurinn Joan Grant telur þetta
lýsingu á raunverulegri reynslu. Áð'
ur en liún gerðist rithöfundur haíði
hún þroskað með sér hæfileika, sem
nefndur er hlutskyggni. Fyrstu
til-
raun sinni í þessa átt lýsir hún me®
þessum orðum: „Mér fannst ég vera
að gera mig að fífli eins og sjónhverf-
ingamaður, sem ætlar að fara að sýlia
töfrabrögð, en veit að engin kanina
er í hattinum hans. Sarnt settist ég 1
sófann, lokaði augunum og þrýstl
sverðshjöltunum að enninu. Ég beið.
þangað til liugur minn var orðinn ems
og óskrifað blað, og mér datt ekki í hng
að neitt myndi gerast. En mér til undi
unar fóru að birtast myndir fyrir fram
an mig, eins og ég sæi gegnum auga ‘
rniðju enni fyrir ofan augnabrúnirna1-
Ég lýsti því sem ég sá“ ...
Eitt sinn er höfundur kannaði a
þennan hátt gamlan egypzkan grlP
að
til
opnaðist henni sýn: „Ung stúlka
nafni Sekeeta fór frá musteri Atets
þess að ganga undir vígslu, en áðm
en hún fengi vígsluna, varð hun
fara úr líkamanum fjóra sólarhringa °S
snúa aftur á kvöldi liins fjórða dags 11
að lýsa öllu því, sem hún hafði upp
lifað, fyrir skrifara, sem skrásetti °r
liennar. — Allt í einu var ég e
lengur utan að komandi áhorfan