Eimreiðin - 01.09.1966, Blaðsíða 45

EITRUÐ JÖRÐ
eftir
Elínu Pálmadóttur.
Þegar rætt er um daginn og veginn er það ekki ótítt, að rabbað
sé um dægurmálin, þau sem mest ber á góma, þar sem tolk situr
°g spjallar óformlega saman. Umræðuefnið vill þá oftast verða þa ,
sem hvern og einn varðar þá stundina. Það sem ei alveg í næsta na
grenni við hann, gefur honum tilefni til ergelsis og aðfinnslu 1 dag
eða gleður hann á morgun. Þannig vill þetta verða. I daglegu amstri
varðar okkur mestu það, sem næst okkur er og mnan tiltolulega
þröngs sjóndeildarhrings, er afmarkast af athöfnum okkar sjaltra
°g kunningjahóps okkar, og af okkar litla landi.
En nú, þessa seinustu áratugi, eru öll slík hlutföll að breytast.
Ekki endilega af því að við séum að verða svo miklu víðsýnm. Held-
ur miklu fremur af því að heimsmálin eru komin til okkar. Með
vaxandi tækni er heimurinn orðinn svo lítill, að vandamál hans
eru orðin vandamál okkar, hvort sem okkur líkar betur eða verr.
Það sem gerist hjá einum verkar á líf og lifnaðarhætti annarra, er
^jasr búa. Línur, sem dregnar eru einhvers staðar yfir landssvæði og
kallaðar landamæralínur, duga ekki, jafnvel ekki þó að hlaðið se
upp múr eftir þeim, til að halda öðrum frá.
Þetta á e. t. v. ekki hvað sízt við um stærstu vandamál heimsms
í framtíðinni, sem mörgum hverjum er þegar farið að bóla á, svo
Sem hinni öru mani.fjölgun, sem eftir nokkur hundruð ár eða jafn-
1 f»