Eimreiðin - 01.09.1966, Blaðsíða 46

226
ElMRElÐlti
vel áratugi verður að öllu óbreyttu svo mikil, að á stórum svæðunr
verður varla til stæði fyrir fólkið. Eða vandræðin í sambandi við
fæðuöflun handa öllum þessum skara, sem þegar er orðið að við-
fangsefni, er byrjað er að takast á við. Við íslendingar ættum ekki
að láta okkur lítið varða slík stórvandamál heimsins, þangað til
þeim er neytt upp á okkur. Hinn almenni áhugi og þátttaka í her-
ferðinni gegn hungri á sl. vetri sýnir, að það gerum við heldur ekki
alltaf. En vandinn er margvíslegur í veröldinni. Eitt er t. d. það,
sem framsýnir menn sjá fram á, að við erum byrjuð að eitra fyrir
okkur jörðina, sem við búum á. Ekki vísvitandi, heldur af kjána-
skap. Er það kannski þeim mun alvarlegra, að það er óbætanlegt.
Ekki hægt að snúa við, þegar málið er augljóslega orðið svo alvar-
legt, að eitrun er farin að eyða lífinu á jörðinni — dýrum, jurtunr
og mannfólki. Og einnig af því að allir kjánar heims, hvar sem þeir
eru staðsettir, hafa aðstöðu til þessarar eitrunar.
Varla líður sú vika að ekki fréttist af nýjum efnum, sem upP'
fundin hafa verið til að vinna ákveðið gagn, verka til góðs á Kkaina
mannsins, vöxt jurta eða dýra eða til eyðingar á skaðlegum efnum
eða lífverum. Þetta eru ákaflega gleðilegar fréttir og í rauninm
undirstaða framþróunar og velmegunar, enda hefur þeim verið tekið
með hrifningu og miklum ákafa, og fólk verið fljótt að tileinka ser
allar nýjungar. Það er í sjálfu sér gott og heilbrigt hugarfar. P°
vill það gleymast í ákafanum, að nú á dögum gerist allt svo hratt,
að enginn tími er til að ganga fyllilega úr skugga um alla eigiu-
leika eða hugsanlegar verkanir fjölda þessara efna, sem mörg erU
beinlínis búin til úr efnum, sem um aldaraðir hefur verið vitað
að geta haft eituráhrif á menn, dýr og plöntur — ekki þá sízt þml
efnin, sem ætluð eru til eyðingar ákveðnu illgresi eða meindýruru-
Nú mega menn ekki misskilja orð mín svo, að ég telji slíkar upP'
finningar og framfarir ekki gagnlegar og til mikilla bóta. Maðm
þarf ekki annað en hugsa til þeirra tíma, Jregar antibiotísku meðulm
voru ófundin. Það hefur mörgum mannslífum verið bjargað með
þeim. Er það svo augljóst, að ekki þarf að orðlengja það. Það sem
ég á við er, að hafa þarf í huga, að slíkum nýjum uppfinningum
og efnum er fagnað og þau tekin í notkun áður en full vitneskja
er um hvaða áhrif þau geta haft. Aukaverkanir efna koma e. t. v.
ekki í ljós fyrr en eftir langan tíma og hugsanlega verka þau mis-
jafnlega við afbrigðilegar aðstæður. Er hörmulegasta dæmið um það
talidomit-meðalið, sem olli vansköpun á börnum. Þegar um lyf el