Eimreiðin - 01.09.1966, Blaðsíða 65
bezta jólagjöfin
245
hann að sér kaldan og snjóugan.
Pabbi kyssti börnin hvert af
öðru, en þau furðuðu sig mest
a því, að mamma þeirra hágrét.
— Mamma, hvers vegna ertu
að gráta núna, þegar pabbi er
kominn, það er allt gott, þegar
pabbi er kominn, er það ekki?
spurðu börnin.
— Jú, elsku börn, það er allt
gott, en ég er bara að gráta af
gleði. Þið skiljið það, þegar jrið
eruð orðin stór. Ég er búin að
Vera svo voðalega hrædd. Ég
o o
heyrði í símanum, að skipið
hefði farizt. Fórst það, vinur,
eða hvað?
~~ Já, sagði pabbi, skipið
strandaði og það lá með okkur
1 hrimgarðinum í hálfan sólar-
hring. En okkur var öllum bjarg-
að, og nú er ég kominn heim.
Jólagjafirnar til ykkar og allt
dótið mitt fór í sjóinn nema kort-
in og bréfin, sem ég hafði í vös-
unum, þau eru að vísu skemmd
af sjó, en voru þurrkuð áður en
ég lagði af stað heim.
Börnin störðu á pabba sinn og
mömmu, þar sem hún hallaði
sér upp að honurn og grét af
gleði eins og hún sagði, svo sögðu
Jrau öll eins og einn maður:
— Pabbi, við erum búin að fá
beztu jólagjöfina, sem til er. Hún
er komin. Þú ert jólagjöfin okk-
ar. Guð lét Júg koma heim á
jólunum. Hann vissi, að við gát-
um ekki misst pabba okkar á jól-
unum.