Eimreiðin - 01.09.1966, Blaðsíða 32

Hvar vinnurðu, manni? spurði
ég gamla manninn, sem sat á
bekknum og var að tálga tré-
kubb.
Ég, ég vinn hérna á bekknum,
eins og þú sérð góði.
Nei, ég meina, þegar þú ert
að vinna úti í bæ.
Já, svoleiðis meint. Ég skil
þig, væni minn. Eins og til dæm-
is pabbi þinn í síldarbræðslunni
meinarðu?
Já-
Þá er ég skal ég segja þér að
vinna í þessu húsi þarna, og
gamli maðurinn benti mér á
spítalann, sem hímdi grár og
óræður í norðangolunni, næst-
næsta hús við okkur. Oft hafði
ég horft á þetta hús og reynt að
ráða leyndardóma þess. Þarna dó
fólk og var borið út í líkhúsið
við hliðina, og sagt var, að marg-
ir fyndu mikið til í þessu húsi.
Samt bárust ekki hljóð eða kvein-
stafir þaðan, þótt gluggar væru
opnir. Hvernig stóð á því?
Á tímabili hélt ég, að menn
þyrðu ekki að hljóða af ótta við
læknana, en ég var vaxinn upp
úr þeirri skýringu. Án þess þó
að hafa aðra tiltæka í staðinn.
Vinnurðu á spítalanum?
Ja-á. Það má orða það svo.
Samt ertu ekki læknir.
Af hverju heldurðu, að ég sé
ekki læknir, væni minn?
Ég horfði á föt gamla manns-
ins. Svona fötum gat enginn

SKIPTAPI
♦-----------------------------
læknir verið í. Þetta voru ekkert
fín föt, gráar, staglaðar buxur,
að vísu ekki verkamannabuxur,
en þannig lagaðar, að ég hefði
miklu heldur viljað vera í venju-
legum verkamannabuxum en
þeim buxum. Og jakkinn, hann
var allt öðru vísi á litinn en bux-
urnar, brúnleitur og ekkert fínn.
Finnst þér ég ekki vera nógn
fínn, til að geta verið læknir?
sagði gamli maðurinn og héU
áfram að tálga trékubbinn. Það
er líklega ekki. Ég er víst eng-
inn læknir, væni minn. Held"
urðu mikið upp á lækna?
Nei.
Heldurðu ekki upp á lækna.
Jæja, góði, þá er þér kannski al-
veg sama, þó ég sé ekki læknn-
Já-
En hvað vinnurðu þá þarna a
spítalanum?
Ja, það er nú það. Þú spyú'*