Eimreiðin - 01.09.1966, Blaðsíða 50

230
eimreiðin
greiða leið ofan í neytendur. Lagði hann til, að notkun slíki'a efna
verði höfð í höndum sérfróðra manna. Sjálf hef ég reyndar séð garð-
yrkjumenn úða tré með einhverjum eiturefnum, þannig að úðinn
barst yfir í næsta garð, þar sem börn voru. Og einu sinni bað einn
þeirra mig um að færa bílinn minn, svo að úðinn færi ekki á hann,
án þess að gera sér rellu af því að fólk gekk um götuna og börn
voru að leik í nánd. Aðspurður, hvaða efni hann hefði í hönd-
unum, vissi hann það ekki. Hann hafði bara hið útlenda verksmiðju-
nafn á blöndunni og vissi, að hún var góð til að eyða einhverjum
ormum af trjánum. Hann gerði sér enga grein fyrir ábyrgðinni af
því að hafa slík efni um hönd. Enda er hægt að kaupa þessi efni
í næstu búð. Með nýrri regiugerð verða væntanlega strangari reglur
um þetta, þannig að þeir, sem fá slík efni í hendur, verði gerðir
ábyrgir fyrir notkun þeirra, flutningi, geymslu og eyðingu íláta
undan þeim. En reglur duga aldrei og enginn einn getur borið
ábyrgð á meðferð svo algengra efna í notkun. Fólk verður sjálft að
skilja, hvað hér er í húfi.
Allt fólk á jörðinni verður að reyna að átta sig á þessari haettu,
sem við vitum ekki enn nákvæmlega liver er, og hegða sér í sam-
ræmi við hana. Það er svo komið, að það, sem aðrir gera í þessum
efnum, kemur okkur við, og það, sem við gerum, varðar aðra. Það
yrðu óneitanlega ömurleg örlög mannskepnunnar, ef hún ætti eftu
að útrýma öllu lífi á jörðinni með fávíslegri notkun eiturs og gera
sjálfa sig ófrjóa á þann hátt eða réttara sagt börn sín. Því að slík
fávizka kæmi víst ekki mest niður á þeirn, sem til hennar sá, heldur
afkomendum þeirra.
Ef til vill finnst einhverjum óþarfi að vera með svo óhugnanleg1
tal. En við því er það að segja, að því miður er of seint að átta sig
á slíkri hættu, eftir að hún fer að blasa við augum. Það er í rauninm
mergurinn málsins.
Áður en ég skil við þetta spjall um viðsjárverð ný efni og dreif-
ingu þeirra, vil ég aðeins minnast á einn flokk efna, sem erfitt ei
að átta sig á, jafnvel fyrir þá, sem þekkingu hafa á slíku og varlega
vilja fara. Þarna er að vísu ekki um að ræða jafn alvarlegt mál og
þegar hættulegum efnum er stráð í náttúrunni, en þessi efni elU
býsna mikið notuð, þ. e. í snyrtivörum. Þeim er nuddað inn í húð-
ina og sprautað út í loftið, án þess að nokkurt eftirlit sé með þvl>
hvaða samsetningur þetta er eða þess getið á umbúðunum, hvaða
efni hér séu á ferðinni. Kemur aðeins fyrir að auglýsingadeild við-